Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

Γι αυτούς που έφυγαν...

Ένα απόγευμα θλιμένο, σε θυμήθηκα, πόσα περάσαμε σκεφτόμουν και λυπήθηκα.
Με την ανάμνηση σου ζω και τυρανιέμαι μα πίστεψέ με σ'αγαπώ δεν τ'αρνιέμαι.
Λυπάμαι γιατί δεν μπορώ να αντέξω στο χωρισμό και κάθε απόγευμα θλιμένο σε θυμάμαι.
Με παίρνουνε τα δάκρυα, οι καημοί και τα παράπονα και νιώθω τη ζωή μου να τελειώνει

Ζαφείρης Μελάς.

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε κάποιους που έφυγαν από τη ζωή μου νωρίς, σε κάποιους από αυτούς δεν πρόλαβα να τους πω ότι θα τους θυμάμαι πάντα με αγάπη. Ξέρω πως από εκεί ψιλά που είναι με βλέπουν και με προσέχουν. Μεγάλο Ψυχοσάββατο σήμερα και ας σταματήσουμε μια στιγμή να θυμηθούμε ο καθένας αυτούς που μας λείπουν!!

Εξαιρετικά σε κάποιους πολύ ιδιαίτερους ανθρώπους που πραγματικά ατυχία μας που λείπουν από κοντά μας
Γιαγιά Άννα και Μαργαρίτα.... με τις συνταγές και τις συμβουλές σας
Θείε Μίμη που έφυγες από κοντά μας εχθές ξαφνικά....με τα αστεία σου
Δημητράκη μου που ξέρω ότι με μουτζώνεις συχνά από εκεί πάνω... το νοιώθω
Γιώργο μου δεν πρόλαβα να σου πω ποτέ αντίο... θα τον βρώ κάποια στιγμή αυτόν που σε άφησε.... η παρέα μας διαλύθηκε από τη στιγμή που έφυγες....
Κωστάκη μου, διδυμάκι μου, άραγε πόσο ίδιοι θα ήμασταν σήμερα??? άρβυλα και κολάν θα φοράγαμε...
Θανασάκη, δεν μπορώ να πω τίποτα για σένα γιατί θα είναι λίγο.

Θα σας σκέφτομαι και θα σας αγαπώ πάντα!

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

ΟΙ ΤΣΟΥΚΟΪΣΤΟΡΙΕΣ


Νομίζω πως ο κόσμος είναι έτοιμος να γνωρίσει τον Τσουκάκο, ή Μπιμπή, ή Πασχάλη, ή αστεράκι μου, ή κουκουνάρι, ή όπως τον βαφτίσαμε εξαρχής.... Άρης ο Θεός του πολέμου!!!

Μαύρος, μαλλιαρός, με μεγάλα αυτιά, και απίστευτη μουσούδα, είναι το κοκεράκι που ήρθε και μαύρισε (με την καλή έννοια) τη ζωή μου!! Είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μου!!! Όλη μου τη ζωή ήθελα ένα σκυλάκι δικό μου. Ποτέ όμως δεν είχα και αρκούμουν στο να παίζω με τα σκυλάκια των υπολοίπων. Όσπου το καλοκαίρι του 1999, ήρθε στο σπίτι ένα καλάθι από μπαμπού, και μέσα υπήρχε μια μαύρη μάζα. 20 ημερών ήταν. Μικρό, φοβισμένο, είχε χάσει τη μαμά του! Αλλά βρήκε μια μαμά καλύτερη και από την αληθινή του ( η αλήθεια είναι ότι γαβγίζω κρυφά τα βράδια σε γνωστές πίστες). Και από εκείνη τη μέρα και μετά, τα κάνουμε όλοι μαζί: τρώμε, κοιμόμαστε, παίζουμε, κάνουμε παρέα, μέχρι και στην τουαλέτα πάμε μαζί! Στο κρεβάτι μου πιάνει όλο το χώρο. Όλο το βράδυ σπρωχνόμαστε για να πάρουμε καλύτερη θέση. Καμιά φορά έρχεται στο μαξιλάρι μου και μου γλύφει τη μύτη με αγάπη.
Μου δίνει απλόχερα όλη του την αγάπη, όλη του την προσοχή, όλο του το ενδιαφέρον. Ζηλεύει αφόρητα όταν πλησιάζω άλλα σκυλάκια, όταν με αγκαλιάζουν. Μου λέει ευχαριστώ όταν του βάζω φαγάκι και νερό, όταν παίζουμε με τα παιχνίδια του, όταν τον πάω έξω. Μου γλύφει τα χέρια, με αφοσίωση. Επιπλέον παίρνει όλη την κακή ενέργεια από πάνω μου, όλα μου τα νεύρα, όλη μου την κούραση. Με κάνει άλλο άνθρωπο. Ευτυχώς γιατί αν δεν είχα το Μπιμπάκι μου, τότε δεν θα ήμουνα ποτέ η ίδια. Είμαι πραγματικά τυχερή που μπήκε στη ζωή μου και για όσο ακόμα θα μείνει θα γίνομαι κάθε μέρα καλύτερος άνθρωπος.

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

Οι μεγαλύτερες φοβίες μας! Μέρος πρώτο!

Καθένας από εμάς έχει τις δικές του προσωπικές φοβίες. Φοβίες που πηγάζουν από την ψυχή μας βαθιά. Και δεν αναφέρομαι στις διάφορες φοβίες που έχουμε για τα έντομα, το βάρος μας και άλλα τέτοια που απλά καταναλώνουν το χρόνο μας. Μιλάμε για φοβίες που απειλούν την ψυχολογία μας, τις σχέσεις μας, τη ζωή μας.
Οι περισσότεροι από εμάς, ζουν με το φόβο της απόρριψης σε όλα τα επίπεδα. Ξεκινάμε με την απόρριψη από τους γονείς μας. Σαν παιδιά, πάντα θέλαμε να κινούμαστε στα πρότυπα που μας είχαν θέσει για να τους ικανοποιήσουμε γιατί τάχα θα μας αγαπούσαν περισσότερο. Το μεγαλύτερο λάθος που κάναμε όλοι και το καταλάβαμε αργά είναι ότι δεν αφήσαμε ποτέ τον πραγματικό εαυτό μας να φανεί! Έχω νιώσει την απόρριψη στην εφηβεία μου, γιατί ήμουν αντιδραστικό παιδί! Δύσκολο παιδί όπως η γιαγιά μου! Καμία σχέση με τον αδερφό μου που ήταν αριστούχος. Εγώ πάντα ήμουν καλλιτεχνική φύση, και στα μαθήματα μέτρια. Οπότε η σύγκριση ήταν αναπόφευκτη. Σίγουρα οι γονείς μας στηρίζουν σε όλες μας τις επιλογές και μας επικροτούν όταν κάνουμε κάτι καλό. Αλλά πάντα στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας κάτι μας σταματάει από το να διαφέρουμε ή να παρεκλείνουμε από το σύνολο ή από τα πρότυπα.
Στη συνέχεια, έρχεται η απόρριψη από τους φίλους μας. Αυτό είναι ένα κομμάτι που ποτέ δεν με αφορούσε, αφού τον καλύτερο μου φίλο τον έχασα από ναρκωτικά! Να'σαι καλά Δημήτρη, όπου και αν είσαι! Το ξέρω καλά πως μόνο εσύ πραγματικά με κατάλαβες... και για να συνέλθουμε από την πίκρα, θέλω να δηλώσω ανοικτά πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη βλακεία από το να κρύβεις τον πραγματικό σου εαυτό, να ασπάζεσαι συμπεριφορές και να καταπιέζεσαι για να γίνεις αρεστός σε ανθρώπους που δεν σου προσφέρουν τίποτα!
Και περνάμε στον τομέα σχέσεις! Ε λοιπόν σήμερα, αν δεν είσαι ψηλή, αδύνατη, ψιλοχαζή, αν δεν είσαι φέτες, ματσωμένος, με ωραίο αμάξι και πρώτο τραπέζι πίστα στα μπουζούκια είσαι ένα τίποτα! Εμείς οι υπόλοιποι μπορούμε να μην ξαναβγούμε από το σπίτι μας. Αν δεν έχετε δίπλα σας έναν άνθρωπο να αγαπάει τα γυαλιά, την γκρίνια και την ανασφάλεια, την κυτταρίτιδα και την κοιλίτσα, τις δυσκολίες ή τον απλό χαρακτήρα σας φύγετε τρέχοντας.
Πρέπει να ψάχνουμε ανθρώπους αληθινούς, ειλικρινείς, που να μην έχουν κόμπλεξ, και να μην μεταδίδουν την κακή τους ενέργεια. Και τότε η ζωή μας ίσως γίνει καλύτερη. Αν διώξουμε τους ανθρώπους που δεν μας προσφέρουν τίποτα, που δεν μας ανεβάζουν, που μας κρατάνε πίσω, τότε θα είμαστε μια ζωή γκρινίαριδες και μίζεροι! Γιατί όλοι μας χρειαζόμαστε κάποιον να μας αγαπάει χωρίς να χρειάζεται ερμηνεία για Οσκαρ παίζοντας ένα ρόλο ζωής που δεν είναι αληθινό.

MY FAVOURITE SONG

Ακολουθούν οι στίχοι ενός από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια!! Για να το ακούσετε απλά κατεβάστε το DON'T KNOW ANY BETTER των PURESSENCE! Είναι μαγεία αυτό το κομμάτι! Η μελωδία του σε ταξιδεύει πάρα πολύ μακρυά!!



Well I'm coming home again on a future missing plane and there's water on the window a message in the rain. Just when I thought all was lost nothing could describe it. If you' re fighting for a cause nobody should hide it.

Here's my excuse, here's my excuse and I don't know any better who do you lose, who do you lose when you don't know any better.

Well I'm driving home again try to lose the pain she gain and the radio explains someone else just took my place.

Ηere's my excuse, here's my excuse and I don't know any better Falling for you, falling for you cause I don't know any better.

You think we are all the same.. You think I'll never change..



Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΤΑ ΖΩΑΚΙΑ ΜΟΥ

Εδώ και δύο χρόνια, στην αυλή της πολυκατοικίας μου μένει ένα απίστευτο πλάσμα, μια γατούλα ή γάτος γατσούλης όπως τη φωνάζω εγώ!! Είναι ένα πανέμορφο γατί το οποίο τυχαία ένα βράδυ ακολούθησε το σκυλί μου και εμένα από τη βραδυνή μας βόλτα!
Μεγαλείο της μητέρας φύσης! Η γατούλα και το Τσουκάκι (το σκυλί μου ντε!!) είναι αγαπημένοι από την μέρα εκείνη, ερωτευμένοι θα έλεγα!! όλη η γειτονιά μιλάει για το κοκεράκι και τη γατούλα που κυκλοφορούν μαζί! Στην πολυκατοικία μου βέβαια μου πήρε 2 χρόνια για να τους πίσω να μην κλωτσάνε το γατί, να μην το τρομάζουν και να μην το διώχνουν! Δεν έχω την απαίτηση να το ταϊζουν, αυτό το έχω αναλάβει εγώ! Αν και τώρα τελευταία όλο και κάτι της δίνουν και οι υπόλοιποι ένοικοι!!
Το θέμα των αδέσποτων είναι κάτι που με απασχολεί κάθε μέρα! Πάντα ταϊζω τα αδέσποτα που βρίσκω στο δρόμο μου! Αν το κάναμε όλοι μας σίγουρα καλό θα κάναμε. Γιατί αυτά τα πλάσματα δεν ζητάνε τίποτα περισσότερο από ότι ζητάει ένας οποιοσδήποτε ζωντανός οργανισμός για να ζήσει. Νερό, φαγάκι, ζεστασιά και αγάπη!! Έχω δώσει τα τελευταία μου λεφτά αγοράζοντας κονσέρβες ή τυρόπιτες για να τις δώσω στα αδέσποτα! Δεν είμαι η μόνη ευτυχώς για το σκληρό κόσμο μας, αλλά καλύτερα θα ήταν να υπήρχαν περισσότεροι.
Την αγάπη, τη στοργή και τη θετική ενέργεια που μας δίνει ένα ζωάκι, δεν θα τη βρείτε πουθενά. Η χαρά και η αγάπη που δείχνει το Τσουκάκι μου όταν γυρίζω στο σπίτι από τη δουλειά είναι αναντικατάστατη. Μου παίρνει όλη μου την κακή ενέργεια! Όλα μου τα νεύρα. Όλη μου την κούραση! Τα ζώα δεν είναι μόδα, είναι ανάγκη, είναι υποχρέωση, είναι ανθρωπισμός! Όσοι περισσότεροι το καταλάβουν, τόσο καλύτερος θα γίνει ο κόσμος γι αυτές τις ψυχούλες που από δικό μας λάθος βρέθηκαν στο δρόμο, στο κρύο και την πείνα! Η θέα ενός χαρούμενου και παιχνιδιάρικου ζώου είναι πολύ καλύτερη από ένα σκελετωμένο, θλιμένο και φοβισμένο ζώο. Φέρτε μόνο στο μυαλό σας αυτή την εικόνα και κάντε κάτι γι αυτό!

ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΠΙΑ!!!!!

ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΠΙΑ!!! Βαρέθηκα να καταπιέζομαι! αποφάσισα να αρχίσω να φωνάζω! Να καταγγέλω όσα με ενοχλούν! Να αντιδράω σε όσα καταπατούν τις προσωπικές μου ελευθερίες, όσα έρχονται αντίθετα με τις αρχές μου!

Σήμερα το πρωί, περίμενα το τράμ!! Μαζί με τον καφέ μου το πρωί, μου αρέσει να κάνω και ένα τσιγαράκι! Έγκλημα είναι?? Κάθομαι λοιπόν σε ένα παγκάκι στην άκρη της αποβάθρας για να μην ενοχλώ κανένα με τον καπνό μου! Το τι ακούω κάθε μέρα δεν λέγεται!! Από τη γενιά των 60 και άνω!! Τη γενιά αυτή που μόνο να κρίνει και να γκρινιάζει ξέρει! Που είναι αγενείς, που σε σπρώχνουν στο δρόμο, που σου κλείνουν την πόρτα στα μούτρα, που θεωρούν ότι ο κόσμος τους ανήκει! Η ανατροφή που μου έχουν δώσει οι γονείς μου δεν μου επιτρέπει να γίνομαι αγενής αλλά μέχρι εδώ!!! Η γενειά αυτή που έχει καταστρέψει τη χώρα μας με τις κυβερνήσεις που εκλέγει! Που η χώρα μου έχει γίνει τρελλοκομείο!!

Κανείς μάλλον δεν αντιλαμβάνεται πως κανένας Κωστάκης, Γιωργάκης, Αλέκα, Αλέκος και Αλέξης δεν μπορεί να κυβερνήσει! Και πως μπορούμε να απαιτήσουμε κάτι τέτοιο από ανθρώπους που δεν ξέρουν πως είναι να δουλεύεις και να ζεις με 700 ευρώ! Με συντάξεις της πείνας, να είσαι αγρότης και να χαλάει η σοδιά σου, να ξυπνάς από τα χαράματα για να θρέψεις τα παιδιά σου!! Πως μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να βοηθήσουν όλους εμάς που καθημερινά αγωνιζόμαστε για να μην πεινάμε, να μην κρυώνουμε και παρ'όλα αυτά να βοηθάμε και τους συνανθρώπους μας??

Εγώ δεν έχω απαίτηση. Απαιτώ όμως από τους γύρω μου να ξυπνήσουν! Δεν είναι δυνατόν το 2009 να πεινάνε, να κρυώνουν και να βρέχονται άνθρωποι δίπλα μας και να αδιαφορούμε! Δεν είναι δυνατό να κλωτσάνε τα αδέσποτα, να τα διώχνουν από το κατώφλι τους αντί να τους δώσουν λίγο νερό και φαγάκι! Δεν είναι δυνατό να παρατάμε τους ηλικιωμένους σε ιδρύματα γιατί τάχα είναι βάρος! Δεν είναι δυνατό να μην καθόμαστε δίπλα σε ξένους και να τους φερόμαστε άσχημα γιατί τάχα είναι εγκληματίες! Εγώ ξέρω ανθρώπους από την Βουλγαρία, από την Αλβανία και από άλλα μέρη που είναι περισσότερο άνθρωποι από όλους μας! Δεν είναι δυνατό να υπάρχουν παιδιά στα φανάρια!

Τ Ε Λ Ο Σ! ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ!!

ΑΣ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΜΗΠΩΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΑΞΕΙ!

ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΥΓΕΝΕΙΕΣ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΥΑΛΟ

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Τελευταία εβδομάδα του καρναβαλιού!

Τρίτη σήμερα! Όπου να'ναι καθαρά Δευτέρα και μάνι μάνι Πάσχα! Δεν μπορώ να καταλάβω πως περνάει ο καιρός έτσι! Πότε είχαμε Χριστούγεννα? Πότε έρχεται το Πάσχα και πότε θα έρθει καλοκαίρι! κάθε χρόνο και χειρότερα! οι ρυθμοί όλων μας είναι τέτοιοι, που δεν έχουμε χρόνο να κάνουμε τίποτα! Πόσα χρόνια έχω να ντυθώ μασκαράς?? Βλέπω τα παιδιά στο δρόμο και τα ζηλεύω! Η ανηψιά μου θέλει να ντυθεί Barbie όπως όλα τα κοριτσάκια!
Όταν ήμουνα μικρή, είχα κάνει μια πολύ! πετυχημένη εμφάνιση σαν καρατέγκας με μαυρισμένο μάτι! Μεγάλες στιγμές ζούσα! Χάθηκε ο κόσμος να ντυνόμουν και εγώ κάτι πιο κοριτσίστικο? Έχω παιδικό τραύμα (και να ήτανε το μόνο), Άλλη φορά τα παιδικά μου τραύματα!
Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας την περίοδο αυτή, προσπαθούμε να ντυθούμε κάτι διαφορετικό! κάτι να εντυπωσιάσει! ξεχνάμε ότι πίσω από ότι κάνουμε κρύβεται πάντα κάτι βαθύτερο! αλλά για να μην ξενερώσουμε με όλες τις ψυχολογικές αηδίες ας αφεθούμε στο ρυθμό του καρναβαλιού και ας αφήσουμε στην άκρη όλα όσα μας προβληματίζουν! Ας κρυφτούμε πισω από μακιγιάζ, μάσκες, περούκες και γυαλιά!! ας γίνουμε κάποιοι άλλοι και ας θυμηθούμε πως είναι μια ζωή χωρίς έννοιες!!!!
καλή αποκριά σε όλους σας!!!!!

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται!

Η αλήθεια είναι ότι η μέρα μου ξεκίνησε ιδανικά! Λίγο χουζούρεμα νωρίς, έτσι για να ανοίξει το μάτι μου (είχε και μια ψυχρούλα εκεί κατά τις 7:30), ζεστός καπουτσίνο πριν πάρω το τράμ!!! ήσυχη μέρα στη δουλειά! και όλα αυτά μέχρι τις 5 το απόγευμα!! γιατί μη μου πείτε ότι δεν σας πιάνει μια βαρεμάρα εκεί κατά τις 5??? μετράμε αντίστροφα μέχρι να περάσει η ώρα και να πάμε στο σπιτάκι μας. Όταν όμως χτυπάει το τηλέφωνο στο γραφείο σου κατά τις 6, σίγουρα δεν είναι για καλό.... με αυτά και με αυτά, πήγε η ώρα 7:30 και ακόμα στο γραφείο ήμουνα!!!!! όσο καλά ξεκίνησε η μέρα μου, τόσο κουραστικά τελείωσε!