Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Άννα.....



Επέστρεψα με ένα τραγουδάκι που μου αρέσει πάρα πολύ.....
Μιλάει εξάλλου για το όνομα μου.....

Καλό απόγευμα σε όλους.....

Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

Τα σημαντικά πράγματα στη ζωή μας!!!

Τη σημερινή μου ανάρτηση, την κάνω γιατί τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι πολλά πράγματα γύρω από το θέμα ¨Τα σημαντικά πράγματα στη ζωή μας". Με την ευκαιρία λοιπόν και με τη συζήτηση που είχα χθες με την μαμά μου πάνω στο θέμα, και ορμώμενη από ένα περιστατικό που συνέβη στην καλύτερη μου φίλη θέλω να πω τα εξής. Καταρχάς η ανάρτηση απευθύνεται στην κολλητή μου που πολλά σκέφτεται!!! Η ανάρτηση απευθύνεται στο χέλι μου που ξέρω ότι θα την διαβάσει και θα του λυθούν οι όποιες απορίες μπορεί να έχει.....
Τελευταία λοιπόν έκατσα και έκανα έναν πρόχειρο απλογισμό της μέχρι τώρα ζωής μου έτσι για να δω τελικά αν ήμουν ευτυχισμένη. Και είδα ότι ναι.... υπήρξαν στιγμές που ήμουν ευτυχισμένη. Στην πορεία ήρθαν άνθρωποι που με απέρριψαν, που με καταπίεσαν, που με εξαπάτησαν, που με έβγαλαν από τη ζωή τους χωρίς λόγο και αιτία. Άνθρωποι σε όλους τους χώρους και σε όλες τις φάσεις της ζωής μας. Άνθρωποι που τελικά δεν έχω καταλάβει γιατί αποφασίζουν να μας πληγώσουν..... Και γιατί τους άφησα εγώ να με πληγώσουν.... Ποιο ήταν το νόημα τελικά???? Το νόημα ήταν ότι προφανώς έγινα δυνατότερη. Γιατί ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό.
Φέτος λοιπόν συνειδητοποίησα για μια ακόμα φορά και είδα κατάματα ένα θέμα που πάντα φώναζα ότι δεν με πληγώνει, αλλά τελικά μου έκανε κακό. Τη χρονιά που πέρασα για μια ακόμα φορά ένιωσα την απόρριψη από κάποιον που πραγματικά με απορρίπτει τα τελευταία 28 χρόνια της ζωής μου. Γιατί πάντα με απέρριπτε, πάντα έλπιζα ότι με αγαπούσε, αλλά μάταια φαντάζομαι. Το γιατί δεν το ξέρω. Και δεν πρόκειται ποτέ να τον ρωτήσω.... Όπως δεν ρωτάω πολλά πράγματα που μπορεί να ακούσω κάτι άλλο από αυτό που έχω ανάγκη να ακούσω. Φυσικά και δεν μπορούμε να αγαπάμε κάποιον από υποχρέωση, και ίσως ο καθένας να έχει έναν δικό του τρόπο να αγαπάει, αλλά μάλλον δεν είναι ο τρόπος που θέλω να με αγαπάνε.... Εγωιστικό??? Ας είναι δεν με νοιάζει. Αρκετά πληγώθηκα, και αρκετά μαύρισα την καρδιά και τα σωθικά μου. Ξέρω πως δεν ήταν επιλογή συνειδητή δική του να με έχει στη ζωή του, αλλά δεν τον υποχρέωσα να έχει ενεργό ρόλο στη ζωή μου. Εγώ απλά ήθελα μια καλή κουβέντα που ποτέ δεν άκουσα. Ένα μπράβο, ή να δείξει ότι είναι περήφανος για μένα έστω και λίγο.... Αλλά τίποτα. Πάντα τίποτα. Λες και δεν μπορούσε να βρει μια γωνιά στην καρδιά του (αν έχει) για μένα. Λες και δεν ήμουνα ο άνθρωπος που μπορούσε να τον κάνει περήφανο. Γιατί δεν ήμουν συμβατικός άνθρωπος. Δεν έσκιβα το κεφάλι. Ήμουν αναρχοαυτόνομη..... Δεν θα το συνεχίσω. Γιατί με έπιασε φαγούρα. Γιατί δεν μου φτάνουν όλα όσα απέκτησα το 2009, απέκτησα και καντήλες. Ναι ναι κυρίες και κύριοι. Απέκτησα και καντήλες. Μόλις λίγο στενοχωρηθώ τσουπ..... Τούμπανο η Αννούλα. Αυτά τα ζερτέκ έχουν γίνει η προέκταση του χεριού μου. Οπότε ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω άλλο για σήμερα.
Αφού λοιπόν είδα και συνειδητοποίησα πόσο κακό μου κάνεις.... αποφάσισα να μην σε υπολογίζω στη ζωή μου όπως παλιά. Δεν θα κάνω προσπάθειες, δεν αντέχω άλλο. ΤΕΛΟΣ ΕΔΩ...... Αν αποφασίσεις ότι θέλεις να με ακούσεις κάποια στιγμή και τύχει και συναντηθούμε καλώς.... Αλλιώς καλή αντάμωση....Θα σε δω στο πλοίο της ζωής...... Θα σε δω λίγο πριν σαλπάρω......
Ήρθε λοιπόν η μοίρα (για να αλλάξω θέμα) και έδωσε στην καλύτερη μου φίλη την επιλογή να ακολουθήσει τον άνθρωπο που αγαπάει εκτός Αθήνας. Να τα παρατήσει και να φύγει. Και τι της είπα???? Σήκω φύγε τρέχοντας. Ναι εγώ, το παιδί της πόλης, που δεν τόλμαγα να σκεφτώ ότι θα φύγω από την Αθήνα πιο παλιά. Και να που τα γεγονότα της ζωής μου με έφεραν εδώ, στο σημείο να θέλω και η ίδια να φύγω. Μετά από μια έντονη συζήτηση που είχα με την μαμά μου στο θέμα της ευτυχίας και της έννοιας της, κατέληξα σε αυτά που τελικά με κάνουν εμένα ευτυχισμένη. Και αυτά δεν είναι τα υλικά αγαθά. Από αυτά μπούχτησα αλήθεια σας λέω.... Είναι τα συναισθηματικά που πολλά από αυτά τα είχα στερηθεί.
Και ήρθες στη ζωή μου εσύ, από το πουθενά, τη στιγμή που έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν θέλω κανέναν, και μου έδωσες απλόχερα τόσο πολλή αγάπη που παραξενεύτηκα. Δεν το είχα συνηθίσει, δεν το ήξερα αυτό το συναίσθημα. Το ζητούσα βέβαια με τον τρόπο μου αλλά ποτέ δεν το έπαιρνα. Και άρχισα σιγά σιγά και καταλάβαινα ότι δεν είμαι τόσο χάλια τελικά για να με απορρίψεις.... Όπως είχα συνηθίσει να μου κάνουν. Και άρχισα να βλέπω ότι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου είναι η ηρεμία, η ευτυχία και η αγάπη. Η αγάπη που επιτέλους πήρα από κάποιον, η αγάπη που έδωσα και δεν πήγε χαμένη. Οπότε έκατσα και είπα...... Δεν θέλω τίποτα παραπάνω τελικά, γιατί θα είμαι αχάριστη. Θέλω να μπορώ να είμαι ευτυχισμένη. Δεν θέλω την καριέρα, τα λεφτά ,τα υλικά αγαθά που έχει κάποιος πολύ κοντινός μου. Θέλω να βγάζω αυτά που αρκούν για να μην κρυώνω, να μην πεινάω και να περνάω καλά στα πλαίσια που μπορώ. Να έχω ένα σπιτάκι, και όταν κλείνω την πόρτα μου να είμαι ευτυχισμένη. Ευτυχισμένη με τον άνθρωπο που θα είναι το σπιτάκι μας, η πόρτα μας, η ζωή μας. Αν το δει έτσι, και αν θέλει βέβαια. Αν το νοιώσει.... Πάντα είχα και έχω τη φοβία μην γίνω φορτική, πάντα ήθελα να μην λέω αυτό που αισθάνομαι γιατί μπορεί να ήταν καταπιεστικό. Και εξακολουθώ να το κάνω κάποιες φορές (έχω κάνει προόδους). Αλλά τις περισσότερες φορές με προδίδουν τα μάτια μου που γαμώ το κέρατό μου άνοιξε η κάνουλα και τρέχουν.... ήξερε τι έλεγε ο φίλος μου ο ΦΟΥ.....
Θέλω να ζήσω τη ζωή μου όπως τη θέλω εγώ, όχι όπως οι άλλοι. Θέλω να κάνω τις επιλογές μου με τον άνθρωπο που αγαπάω και όχι με όλους τους άλλους. Θέλω να κάνω τα λάθη μου να φάω τα μούτρα μου αλλά να ξέρω ότι έχω δίπλα μου εσένα που σε αγαπάω και με αγαπάς. ΤΕΛΕΙΑ.... και παύλα. Μπορώ να μην έχω κανέναν άλλο??? Μακάρι.... Θέλω όποιος είναι δίπλα μου να αποδέχεται εμένα, εσένα, εμάς, και τις επιλογές μου, σου, μας...... Τότε και μόνο θα έχει θέση στη ζωή μου.....
Γι αυτό κοριτσάκι μου σου λέω το εξής. Οι γονείς μας έκαναν τη ζωή τους. Κόπιασαν για να μας προεφέρουν ότι μας προσέφεραν, να μας μεγαλώσουν με αξιοπρέπεια και αγάπη (σε όσους από εμάς μας έδωσαν......). Έκαναν τις επιλογές και ακολούθησαν το δρόμο τους. Δεν μπορούμε μια ζωή να ζούμε με γνώμονα το τι θέλουν οι γονείς, τα αδέλφια οι φίλοι κλπ κλπ. Είναι καιρός να δεις τι θέλεις εσύ. Και αν δεν σου βγεί στην πορεία, και όλοι να σου κλείσουν την πόρτα, πάντα θα υπάρχει κάποιος να σου την ανοίξει και να σε αγκαλιάσει. Εγώ..... Και ένας είναι καλύτερος από κανέναν..... Νοιώσε πόσο τυχερή είσαι που έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που μπορεί να σε ταλαιπώρησε, αλλά πάντα σου έδειχνε ότι ήθελα να είστε μαζί. Με τον τρόπο του. Φαντάσου να μην είχες κανέναν???? Φαντάσου να μην σου έλεγε ποτέ τίποτα, να απορούσες πάντα τι θέλει, τι σου λέει, τι δεν σου λέει..... Μπορεί να άργησε λίγο αλλά στο είπε. Και μπορείς να το ζήσεις.
Όσο για μένα... Εγώ λέω να πηγαίνω..... Εγώ λέω να φύγω..... Εγώ λέω να κόψω τις κακιές συνήθειες του παρελθόντος, να σβήσω κινητά, να μην απαντάω σε τηλέφωνα, να μην ασχολούμαι με μαλακίες, να μην πετάω καντήλες δύο φορές τη μέρα. Να κοιτάξω τη ζωή μου (μας αν θέλεις και εσύ....) και να προσπαθώ να την κάνω καλύτερη. Να είμαι καλά για να μπορώ να κάνω πράγματα. Να αισθάνομαι καλά για να μπορώ να ζω όπως θέλω.....
Αν τα κατάφέρω θα δείξει. Θέλω να με αφήσετε όλοι ήσυχη. Γιατί αυτή τη φορά, δεν θα δώσω ευκαιρία σε κανέναν σας. Θα πάρει η μπάλα ακόμα και ανθρώπους που ελπίζουν ότι θα γλυτώσουν. Αρκετά ζορίστικα τόσα χρόνια. Αφήστε με ήσυχη.... Το κεφάλαιο αυτό έκλεισε. Οι τίτλοι έπεσαν και το δεύτερο μέρος αρχίζει από αυτή τη χρονιά....
Καλή μας τύχη, καλή σας τύχη, καλή τύχη γενικότερα!!!!!!!

Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2010

Καλώς το.......

Πως λέμε Που είσαι εσύ βρε????? Καλώς σε βρήκαμε.....
Μπήκε παιδιά, για όσους δεν το κατάλαβαν.... Εύχομαι να ήσασταν όλοι σε κατάσταση να το καταλάβετε... χαχαχαχα!!!!!! Εγώ το κατάλαβα, και θα σας πω πως....
Χθες το βράδυ λοιπόν, έπαιξα την μπιρίμπα μου, έκοψα τη βασιλόπιτα, κοιμήθηκα ξεράθηκα νωρίς, και ξυπνάω το πρωί με κάτι πόνους στο σώμα λές και έφαγα ξύλο. Που δεν έφαγα αλήθεια λέω... ούτε περίεργα πράγματα έκανα (όλοι αυτό να σκεφτείτε τι κακό πια....) που τέτοια τύχη χαχαχαα!!!!!
Και πόναγα και πόναγα και πόναγα και πονάω ακόμα δηλαδή κουρέλι αισθάνομαι.... Και να τονίσω το μόνο που ήπια είναι λίγη Coca Cola σκέτη κατάσκετη. Αλκοόλ ούτε που να μυρίσω....
Άρα δεν δικαιολογείτε.... Και μετά το φιλοσόφησα. Και θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τη φίλη μου την Αθηνά που μου έφερε έμπνευση...
Ναι Ναι, πονάω για έναν και μόνο προφανή λόγο...... Γιατί ήρθε το 2010 και με το που ήρθε αποφάσισε να με εξοντώσει... Τώρα με έδειρε, με μαστίγωσε με γ.......ε ( πιπέρι καλέ.....) δεν ξέρω θα δείξει.... Η νεκροψία.... Αλλά αυτό είναι.... και θέλω να το ρωτήσω... γιατί καλό μου τι σου έκανα ακόμα δεν γνωριστήκαμε καλέ???? Πότε πρόλαβες να εντοπίσεις τα πιθανά θύματα σου?????
Whatever..!!!!!!!!! Και να δείτε που αυτό θα είναι και θα γελάμε....
Άντε και του χρόνου σπίτια μας.... Και ότι είναι να φέρει θα το φέρει... Τώρα που είναι και ο Δίας στα ψάρια που είπε και η Λίτσα (και ό,τι πει η Λίτσα είναι νόμος και δεν θέλω ουουουουου) κάτι θα γίνει...

Φιλιάαααααααααααααααααααααα