Η έννοια του ποιοτικού!!!

Έλειψα για λίγο αλλά επέστρεψα.... Και επέστρεψα για να γράψω για ένα θέμα που πολύ με έχει απασχολήσει.... Η έννοια της ποιότητας.
Τι εστί ποιότητα? Πόσο αντικειμενικοί μπορούμε να είμαστε με την έννοια της ποιότητας? Μιλάμε για την ποιότητα στην τέχνη. Μουσική, τραγούδι, σινεμά, θέατρο, ζωγραφική κλπ...
Καθημερινά, έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους με ποικίλλα γούστα. Όπως όλοι ξέρετε πλέον εργάζομαι σε ένα Video Club. Και μέσω της δουλειάς μου έχω τη δυνατότητα να βλέπω διάφορες ταινίες από διάφορες κατηγορίες. Πάντα οι φίλοι και οι γνωστοί μου έλεγαν ότι βλέπω κατεστραμένες ταινίες. Και ερωτώ, ποιες είναι οι κατεστραμμένες ταινίες? Ποια είναι η βαθυστόχαστη μουσική, ποια τα πολύπλοκα νοήματα? Γιατί πρέπει να βάζουμε ταμπέλες σε όλα, ακόμα και στην τέχνη? Εγώ μουσικός είμαι, και την έννοια της τέχνης την αντιλαμβάνομαι με το δικό μου τρόπο. Τέχνη είναι κάτι γενικό για μένα. Από την απλή ζωγραφιά που θα φτιάξει ένα παιδάκι και θα απεικονίσει την σκέψη και τις δυνατότητες του μέχρι το ποιο δύσκολο μουσικό έργο, μέχρι την πιο δυνατή ταινία, μέχρι το τασάκι που θα δημιουργήσω στο σπίτι.
Και θα ξεκινήσω με τη μουσική. Πολύ γελάω. Εδώ και αν γίνεται ο πανικός. Ρε παιδιά γιατί ο αλληλοσπαραγμός? Όλοι μουσική γράφουν, βαριά ελαφριά, χαρούμενη, κλαψιάρικη, καψούρικη κλπ. Ανάλογα με τη διάθεση έρχεται και η μουσική. Όλα καλοδεχούμενα αν ανοίξουμε το μυαλό και τα αφτιά μας. Παράδειγμα, εμένα προσωπικά ο Θάνος Μικρούτσικος δεν μου αρέσει αδερφέ, κακό είναι? δεν τον αντέχω λέμε, και ειδικά όταν μελοποίησε Καββαδία και κοιτάω κάτι άτομα που τραβάνε τα μαλλιά τους από έκσταση κλπ δεν μπορώ τρελλαίνομαι. Αλλά δεν θα τους κρίνω, εγώ ακούω και Μάκη λέμε.... Και ναι το λέω, και σκυλάδικα ακούω. Και από όλα ακούω, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ποιοτικό.
Και περνάω στις ταινίες. Ναι μου αρέσουν οι πολύπλοκες ταινίες, με νοήματα και προβληματισμό. Τις βλέπω για μένα και όχι για να το παίξω έξυπνη. Ναι θα δω και τις λεγόμενες Αμερικανιές για να χαλαρώσω γιατί και ο πολύς προβληματισμός βλάπτει. Ναι στις ανάλαφρες ταινίες, μας κάνουν να ξεχνιώμαστε από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Αλλά ας δούμε και κάτι άλλο ρε αδερφέ. Τόσες αξιόλογες ταινίες υπάρχουν, δώστε μια ευκαιρία. Και λέω από δω και πέρα να προτείνω μια ταινία.... χαχαχα να κάνω και δουλίτσα! Η πρόταση της ημέρας : Λευκή κορδέλα του Χάνεκε. Χρυσός φοίνικας το 2009 ασπρόμαυρη, γερμανικός σκληρός κινηματογράφος. Ο αυστριακός σκηνοθέτης για μένα δίνει μια πολύ καλή διάσταση στην κοινωνική βία, στο ναζισμό. Δείτε την έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Είμαι και κρυφοκουλτουριάρα η ρουφιάνα, και ας ακούσω κράξιμο το απόγευμα στη δουλειά από μια ψυχή αν διαβάσει.
Σας αφήνω να προβληματιστείτε, να ακούσετε και να δείτε ότι γουστάρετε.... Και επιστρέφω αύριο με νέα πρόταση και νέο θέμα..... μια έννοια λίγο ηλίθεια, όπως σας έχω συνηθίσει...
Γλυκό φιλί σε όλους!!!!