Φυσάει πολύ.....

Φυσάει πολύ από το σπασμένο μου το τζάμι, φυσάει πολύ και μπαίνει κρύος ο βοριάς..... Που λέει και ο αγαπημένος Γιάννης Πλούταρχος..... Καλέ έπιασε κρύο λέμε... Εγώ κρυώνω και ας με κοροϊδεύει μια ψυχή. Κρυώνω λέμε δεν κάνω πλάκα.
Ζω στο σπίτι των ανέμων. Δεν σας είπα, ξαναμετακόμισα, όχι που θα έβαζα κώλο κάτω. Έφυγα από το παλιό σπίτι για δύο και μόνο λόγους....
Λόγος 1ος: Κατσαρίδες. Μιλάμε από παντού, αφού κάθε φορά που μπαίναμε στο σπίτι κάναμε ΚατσαριδοChecking..... σε τέτοια σημεία φτάσαμε. Ε και δεν την πάλεψα και είπα να φύγω!
Λόγος 2ος: Δεν είχε μπαλκόνι..... Όλα μπορώ να τα αντέξω, αλλά την κλεισούρα ποτέ....
Και έφυγα που λέτε. Και ψάχνω ψάχνω ψάχνω και σπίτι με μπαλκόνι δεν βρίσκω. Μα καλά τόσο σπάνια είναι τα μπαλκόνια πλέον? Ήμαρτον... Να πω ότι ζητούσα και πολλά? Τέλος πάντων. Μπαλκόνι ακούω και μπαλκόνι δεν βλέπω. Και τσούπ. Το βρήκα. Δώμαααααααααα... Και έχω όχι ένα αλλά δύο μπαλκόνια και μεγάλα λέμε. Και πήρα μια χαράααααααααα δεν περιγράφεται. Μεγάλη υπόθεση το μπαλκόνι! Κάθεσαι και ανοίγει το μάτι σου, έχω θέα Υμηττό.... Η καλύτερη μου.
Αυτές τις μέρες όμως μας έχει πάρει ο αέρας, πολύ πράγμα λέμε. Ένα τζάμι ανοικτό και πετάμε.... Το χειμώνα θα γυρίσουμε θρίλερ εδώ πάνω λέμε. Καλά είναι δεν γκρινιάζω πολύ (ξέρετε τώρα αν δεν γκρινιάξω λίγο θα σκάσω).
Σας αφήνω, πάω να πετάξω με αερόστατο...... Θα τραβήξω φωτογραφίες της ποντικούπολης και θα σας πω τι είδα.
Καλή συνέχεια στη μέρα σας και να προσέχετε τις λακούβες.... Έχει πολλές εκεί έξω.
Σας φιλώ σμούτς.....