Συνεχίζοντας τη χθεσινοβραδινή μου μαλακία...... Θέλω να πω πως όντως δεν θέλω να πω κάτι..... χαχαχαχα σταμάτησααααααααααααα!!!!!!!
Αισθάνομαι μια κόπωση σήμερα. Μου βγαίνει η κούραση? Μεγαλώνω και οι αντοχές μου δεν είναι οι ίδιες? Ότι και αν είναι είμαι πτώμα. Αισθάνομαι την ανάγκη να πέσω να κοιμηθώ και να ξυπνήσω μετά από καμιά βδομαδούλα..... Να μην ακούω τπτ. Να ξυπνήσω κάποια στιγμή και να βιώσω το απόλυτο τπτ...... Silence..... Πόσο πολύτιμη είναι η ησυχία τελικά..... Ξέρετε πόσες φορές θέλω απλά να σταθώ σε μια γωνιά και να φωνάξω: ΣΚΑΜΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣ!!!!!!!!! Και να σταματήσουν όλα.... Οι φωνές, οι βλακείες, αυτό το ότι να ναι που βιώνω.....
Silence Please!!!! Ησυχία τώρα!!!!! τώρα όλοι σωπαίνουν για μια φορά. Έτσι για να ακούγεται το θρόισμα των φύλλων, ο ήχος της βροχής, ο παφλασμός των κυμάτων..... Η τρικυμία στα χείλη (άσχετο)...... Θέλω να δω την αντάρα της θάλασσας, να ακούσω τον ήχο του βουνού, τον αέρα που περνάει μέσα από τα δέντρα......
Θέλω να ακούω συγκεκριμένες φωνές γύρω μου. Φωνές που μου λένε κάτι, που μου μαθαίνουν κάτι..... Ποιητές και μη, φιλοσόφους και μη, ανθρώπους ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ!!!!!!
Εσένα, εμένα, εμάς..... όσους είναι σαν και μας....
Ζητάω πολλά?????