Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

Η ζήλεια των γύρω μας

Έχω μια απορεία..... Και θα σας την εκφράσω......
Γιατί οι άνθρωποι μας ζηλεύουν????? Και δεν μιλάω για τη ζήλεια γιατί μπορεί να είμαστε πιο όμορφοι, πιο πλούσιοι κλπ κλπ.... Μιλάω για τη ζήλεια που αισθάνονται για τις σχέσεις μας....
Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω.... Γιατί όταν δύο άνθρωποι τα πάνε καλά, επικοινωνούνε, είναι ευτυχισμένοι πρέπει να δέχονται κακόβουλα σχόλια? να τους κοιτάνε περίεργα? να θέλουν να σχολιάζουν και να ανακατέβονται στα πόδια τους?????
Και αυτή η ατάκα..... Αχ καλέ.... ωραίο ζευγάρι είστε, ταιριαστοί μπράβο μπράβο.... δεν την μπορώ καθόλου. Σιφιλιάζω βρε αδερφέ, δεν την παλεύω......
Δεν έχω την απαίτηση να δέχονται όλοι αυτό που έχουμε. Σίγουρα κάτι θα σχολιαστεί. Είναι στη φύση μας εξάλλου να σχολιάζουμε και να κρίνουμε. Αλλά μέχρι ένα σημείο. Μην μπαίνεις στα χωράφια μου επειδή απλά είμαι ευγενικός και στο επιτρέπω. Γιατί ίσως να σέβομαι τον άνθρωπο που έχω δίπλα μου.
Το βίωσα έντονα πριν κάποιες μέρες. Αυτό το ύφος του γιατί εσείς είστε καλά και εμείς δεν είμαστε με τρελλαίνει. Στην τελική, να είσασταν έξυπνοι να μην είσασταν έτσι. Όλα είναι θέμα επιλογών. Δεν μπορείς στην ηλικία των 24 να αρχίσεις να συμβιβάζεσαι με καταστάσεις, να πνίγεις τις επιλογές σου και τις προτιμήσεις σου από ανασφάλεια. Δεν μπορείς να πληγώνεις τον κόσμο με τις επιλογές και τα σχόλια σου. Στην τελική ποιος σου δίνει το δικαίωμα να γίνεσαι τόσο πολύ μαλάκας???? Όχι ρωτάω. Ναι μπορεί να είμαστε τυχεροί και να βρούμε έναν άνθρωπο να είμαστε καλά, αλλά μέχρι να τον βρούμε φτύσαμε αίμα δάκρυα και ιδρώτα..... Και τώρα να μην το χαρώ? Είναι κακό? όχι πέστε μου????????
Ήρθα και εγώ λοιπόν στο σημείο να κάνω τον εξής διαχωρισμό. Να ξεκαθαριστώ και να δηλώσω ότι δεν την παλεύω. Δεν μπορώ να είμαι κουμπωμένη επειδή κάποιοι κομπλεξικοί σκέφτονται διάφορα. Όταν είμαι με τον άνθρωπο μου κάνω ότι γουστάρω. Δεν ενοχλώ κανέναν και απαιτώ να μην με ενοχλεί κανένας. Και αυτά τα δήθεν χαμόγελα, και η δήθεν συμπάθεια δεν μου ταιριάζουν. Δεν με συμπαθείς κοπέλα μου χέστηκα. Μη μου μιλάς, μην λες κουβέντα. Γιατί αν πεις θα πάρεις απάντηση και θα γίνουμε τριμπούρδελο. Και από την άλλη, δεν μπορώ να βγαίνω για έναν καφέ και να έχω αμυντική ή επιθετική στάση. ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΩ ΤΟΝ ΚΑΦΕ ΜΟΥ ΜΕ ΗΡΕΜΙΑ...... Αν ήθελα να τσιτώσω καθόμουνα και στη δουλειά μου.....
ΕΛΕΟΣ..... Δεν μπορούμε να συμπαθούμε τους πάντες. Αλλά τουλάχιστον τη στιγμή που μας ενώνει κάποιος άλλος πρέπει τουλάχιστον να κάνουμε ειρήνη. Έτσι για τα τυπικά, έτσι από σεβασμό. Μέχρι ένα σημείο η μαλακία. Μέχρι ένα βαθμό.
Το ότι εισάβαλλα ξαφνικά σε μια παρέα που μέχρι πριν από εμένα ήταν όλα ήρεμα και συμβατικά, και όλοι είχαν συνηθίσει να είναι κάπως, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να μου φέρονται όπως γουστάρουν. Ναι είμαι το μαύρο πρόβατο αλλά κλωτσάω κιόλας. Είμαι και γαϊδούρα. Και μεγάλη κιόλας. Οπότε και εγώ αποφάσισα να απέχω. Ο καθένας με την παρέα του. Και όλα καλά. Για να μπορούμε να είμαστε και εμείς καλά. Για να μην έχουμε το άγχος του τι θα πει ο καθένας. Να μην πετάμε μαχαίρια και ατάκες γιατί έτσι πρέπει να γίνει.
Όποιος δεν με αποδέχεται καλά κάνει. Απαιτώ όμως όπως τον σέβομαι να με σέβεται. Να με αντιπαθεί, αλλά να το κρατάει μέσα του. Γιατί αν αποφασίσει να μου επιτεθεί, θα δεχτεί τις συνέπειες. Γιατί έτσι είμαι. Γιατί έχω μάθει να βάζω τον εαυτό μου μπροστά.....
Και μια τελευταία δήλωση και αυτή πάει ξέρει εκείνος που......
Για μένα, και το λέω αντικειμενικά, είσαι κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που έχουν όλοι στο μυαλό τους. Γιατί στην τελική, τι να σου πουν τα παιδάκια από τη ζωή τους? Που ξέρουν τι έχεις περάσει, τι περνάς και αν σου αξίζει αυτό που έχεις. Και δεν θα το καταλάβουν ποτέ ποτέ ποτέ. Και δεν χρειάζεται κιόλας. Άσε τον κόσμο στη μιζέρια του. Στο συμβιβασμό του, στη μαλακία που τον δέρνει αλύπητα...... Γιατί δεν είσαι κομπλεξικός, γιατί δεν κρίνεις, γιατί ακούς και καταλαβαίνεις. Γιατί δέχεσαι τον άλλο όπως είναι και μίζερος και δυσαρεστημένος και από όλα τα καλα......
Αυτά....... τα ολίγα πάλι....

8 σχόλια:

ΛΕΩΝ είπε...

Σε όποιον αρέσουμε Αννούλα.....σε όπιον αρέσουμε!
Φιλιά

alterego είπε...

Αννα, Μπρος εμεις και δε γαμεις.

Την καλημερα μου και χαρηκα που εισαι καλα

Daizy είπε...

Αχ Αννούλα,όταν διάβαζα την ανάρτησή σου,με ταξίδεψες περίπου 3 χρόνια πίσω,βιώνοντας ακριβώς τέτοιες κατάστασεις.Κατέληξα στο ότι πρώτα πρέπει να μπαίνουμε εμείς κι όχι οι άλλοι,εγώ σκεφτόμουν να είμαι αρεστή στους άλλους και με κουτσομπόλευαν κι από πάνω,ζήλεια όσο δεν πάει κι από υποτιθέμενες φίλες κιόλας..Το να ξεκόψεις είναι το καλύτερο,αυτό που έχεις αφορά εσένα και κανέναν άλλον,αν δεν τους αρέσει πρόβλημά τους...

Φιλάκια!!

E[BLOG]HMENOΣ (a.k.a kaliteros) είπε...

Όσο πιο πολύ ασχολείται κάποιος μαζί σου, τόσο πιο άδεια/κενή ζωή από τη δική σου έχει (δικό μου).

Unknown είπε...

αννα...καλησπέρα..βλέπω τελευταία και όχι μόνο τα έχεις πάρει και θα συμφωνήσω μαζί σου...δυστυχώς η κοινωνία που ταχθήκαμε να ζούμε κουβαλά ακόμα πολλα στραβά...να μην δουν ένα ζωντανό όμορφο άνθρωπο να του την πέσουν δόλια απο πίσω.....δυστυχώς..καλά κάνεις και γράφτους κανονικά στην μιζέρια τους.......νάσαι καλά άννα κοίτα μπρός πέρνα όμορφα....είμαι εδω συνέχεια άσχετα αν δεν γράφω.....τα ξαναλέμε...αννα

Ανώνυμος είπε...

απο την πρωτη σου λεξη μεχρι την τελευταια συμφωνω μαζι σου και θεωρω το κειμενο σου τελειο και ισορροπημενο πληρως

Κράμα είπε...

Ζήσε τη σχέση σου παθιασμένα, όπως γουστάρεις και γράφτους όλους όσους διαφωνούν ή ζηλεύουν.
Μη γίνουν η αιτία να δηλητηριαστεί η σχέση σου!
Μαζί σου κι εγώ!
Φιλιά

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πες τα Αννούλα μου, πες τα...

Καλώς σε βρίσκω,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες