Γεια σας και πάλι... χάθηκα λίγο αλλά το τρέξιμο πολύ, σιγά σιγά τελειώνει.... Πέρασα να σας βάλω ένα κομμάτι που λατρεύω και θυμήθηκα γιατί αποφάσισα να μην αποχωρηστώ ποτέ το πιάνο μου.... Η μουσική μου είναι κομμάτι του εαυτού μου....
Αφιερωμένο σε όλους σας λοιπόν το κονσέρτο της Βαρσοβίας του Ραχμάνινοφ....
Απίθανη εκτέλεση....
Θα στο παίξω κάποια στιγμή, αρκεί να βρω τις παρτιτούρες και να το μελετήσω και πάλι.... Και θα παίξω μόνο για σένα αποκλειστικά....
Τρίτη 9 Ιουνίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
και πριν λιγο να φανταστεις σκεφτηκα πως τρεχεις κ εσυ για τα δικα σου οπως κι εγω και εχουμε χαθει...
τελικα να κι αλλο κοινο στοιχειο των δυο μας...κι εγω δεν αφηνω το πιανο μου...ειναι οντως το καλυτερο μεσο εκφρασης συναισθηματων...
να εισαι καλα...και να γελας...
θα επανελθω κ εγω σε λιγο καιρο!!
φιλιααα
Και εγώ το έχω αφήσει το πιάνο...και όσο το αφήνω, τόσο με αφήνει και εκείνο...
Καλημέρα!
Αχ πολύ ωραίο το πιάνο...Θα'θελα κάποτε να μάθω αλλά μάλλον είμαι μεγάλη πια...
Φοβερό κομμάτι!Καλά τελειώματα με τα τρεχάματα Αννούλα!
Φιλιά!!!
Άννα μου, απλώς καταπληκτικό! Έχουμε καιρό να τα πούμε και πρέπει να επανορθώσουμε! Όποτε έχεις χρόνο, λετ με νοου! χεχε
Άντε να τελειώσεις με το σπίτι με το καλό, να ξεκουραστείς λίγο.
Εγώ το έχω αφήσει κάτι αιώνες, φαντάζομαι πως αν δοκιμάσω να αγγίξω τα πλήκτρα, τα δάκτυλά μου θα κάνουν κρακ πλέον.
Άννα μου όταν μπορέσεις πέρνα από το blog μου, σε περιμένει ένα βραβείο :)
Δημοσίευση σχολίου