Γεια σας και πάλι

Φίλοι και φίλες μου καλησπέρα.... Όπως γράφω και στην αλλαγή του προφίλ μου η Μπουμπού πέθανε. Στην παρέα σας ήρθε η Άννα. Οπότε η Άννα, η νέα σας φίλη θέλει να πει δυο λόγια....

Η Μπουμπού, ήταν ένα πρόσωπο που για πολλά πολλά χρόνια ζούσε μέσα από μένα. Είχε να κάνει με το παρελθόν μου, με κάτι που με έκαναν οι άλλοι, με κάτι που με ονόμασαν. Και αυτό τελείωσε εδώ. Καιρός ήταν να βγεί η Άννα προς τα έξω, να την μάθετε, να την καταλάβετε, να δείτε τι άνθρωπος είναι.

Ξεκινάω λέγοντας δυο λόγια για το Blog αυτό. Όλα ξεκίνησαν πειραματικά. Έτσι για να δω τι γίνεται εδώ. Και άρχισα να βάζω πράγματα, ποιήματα, πίνακες, τραγούδια, σκέψεις και συναισθήματα. Και είδα τους αναγνώστες μου να αυξάνονται, μέρα με τη μέρα. Αλλά μόνο τους είδα. Δεν τους είδα ποτέ να γράφουν κάτι στα σχόλια μου. Και δεν μιλάω για εσάς που ξέρω ότι είστε εδώ, όποτε έχετε το χρόνο και τη διάθεση, μίλάω γι αυτούς που δεν ήσασταν ποτέ εδώ. Υπάρχουν αρκετοί από εσάς, που είστε εδώ, μιλάμε μέσα από τις αναρτήσεις και τα σχόλια μας. Με κάποιους μιλάμε και περισσότερο σε άλλα μέρη, και ελπίζω κάποια στιγμή από κοντά. Και το περιμένω με αγωνία και χαρά. ΄
Υπάρχουν κάποιοι που άρχισαν ζεστά και στην πορεία, χάθηκαν. Και καλά έκαναν. Ή άλλαξαν τη στάση τους απέναντι μου. Και αναρρωτήθηκα το γιατί. Αλλά στην τελική δεν με νοιάζει καθόλου. Και θα προτιμούσα να βγάλουν και τη φωτογραφία τους από αναγνώστες μου αφού ποτέ μα ποτέ δεν έγραψαν κάτι σε αυτά που έγραψα. Όσες παπαριές και μαλακίες να γράφω δεν μπορεί, κάτι θα έβρισκαν να γράψουν. Αλλά τπτ.
Εσείς που είστε εδώ, και ξέρετε ποιοι είστε.... είστε κοντά μου. Γελάτε με τις μαλακίες μου, συμμερίζεστε την τρέλλα και την ανασφάλεια μου.... Και σας ευχαριστώ γι αυτό.
Το Blog άλλαξε. Θα γελάμε περισσότερο, θα ακούμε μουσικάρες, θα σχολιάζουμε πικρόχολα όταν πρέπει και όποιους πρέπει και λογαριασμό δεν θα δίνουμε. Και όποιος θέλει ας ακολουθήσει... Εκτιμάω πολύ εσάς που μου γράφετε. Στην τελική έχουμε βγάλει την ψυχή μας στα δημιουργήματα μας. Και θέλουμε γύρω μας ανθρώπους αληθινούς με ξεσπάσματα και μεταπτώσεις, με αισθήματα και ανασφάλιες, με χαρά και λύπη. Όλα δεκτά, όλα δικά μας είναι. Τα λέμε και ξεσπάμε. Και ας μας κρίνουν. Χεστήκαμε. Όποιος δεν το κάνει κακό του κεφαλιού του.
Ξέρετε όλοι ότι τον τελευταίο καιρό βασάνιζαν το μυαλό μου τόσες σκέψεις που πήγαινε να εκραγεί. Σκέψεις που μοιράστηκα μαζί σας και άκουσα με προσοχή τα σχόλια σας. Και ναι τα έλαβα υπόψιν μου και τι έκανα? Ανοίχτηκα, μίλησα και τι κατάφερα? Έφερα στη ζωή μου έναν άνθρωπο. Ένα άνθρωπο τόοοοσο διαφορετικό από ότι κυκλοφορεί εκεί έξω. Και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που τον βρήκε. Και που με κάνει να γελάω, να χαμογελάω, να μην σκέφτομαι μαλακίες, να ταξιδεύω μακρυά, να είμαι καλά. Και ξέρετε πόσο σημαντικό είναι αυτό. Κάποιοι από εσάς το ξέρετε.

Χαίρομαι που ήρθε η ώρα να αλλάξω. Και να ξαναβρώ τον κρυμμένο μου ευατό, τον ευατό που χρόνια τώρα καταπίεζα, που δεν άφηνα ελεύθερο. Που δεν άφηνα χώρο για κανέναν. Που δεν έδινα τπτ παραπάνω από αυτό που ήθελα. Αλλά τώρα σαν κάτι να άλλαξε. Είπα να ανοιχτώ σε κάποιον, να του δώσω χώρο στη ζωή μου, να αφήσω την άμυνα και τις μαλακίες και να ζήσω λίγο πιο φυσιολογικά και ελεύθερα. Να αποκαλύψω εμένα, τον πραγματικό ευατό μου και όχι την ξανθιά μου ύπαρξη, που μόνο ακούει και συμφωνεί για να μην πληγώσει κανέναν. Που μπορεί να αισθανθεί και να το πει. Που μπορεί να δώσει παραπάνω πράγματα και να το χαίρεται. Που να ζεί όπως γουστάρει, πετώντας από πάνω της όλα όσα την φρέναραν και που ήταν ανούσια. Που σταμάτησε να ασχολείται με μαλακίες, που κάνει στροφή σε νέα δεδομένα. Και που το γουστάρει τρελλά αυτό που της συμβαίνει.
Και θέλω να σου πω και κάτι. Δεν με ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι για σένα. Δεν με ενδιαφέρει αν θα σε συμπαθήσουν οι φίλες μου, οι γνωστοί μου. Αν θα με συμπαθήσουν οι δικοί σου. Ας κοιτάνε τα μούτρα τους όλοι. Μου αρκεί που με θέλεις και σε θέλω και είμαστε μαζί και καλά. Όλα τα άλλα στο διάολο. Καμιά φορά χρειάζεται να τα στέλνεις εκεί και ακόμα παραπέρα.

Δεν ζητάω συγνώμη για τα πολλά που έγραψα. Όποιος αντέξει ας τα διαβάσει χαχαχα. Όσκαρ θα πάρει από μένα.

Χάρηκα που σας συστήθηκα για πρώτη και τελευταία φορά. Αυτή είμαι, αυτή είναι η αλλαγή μου. Take it or leave it. Σας φιλώ γλυκά και σας ευχαριστώ για όλα. Και θα ακολουθήσει χαρούμενο κομμάτι. Για να ξεκινήσει καλά αυτό το Blog. Να σας δω να χορεύετε... να τραγουδάτε, να περνάτε καλά.

Φιλιά σε όλους σας.
Άννα