Σάββατο 2 Μαΐου 2009

Μια γεμάτη μέρα......

Η μέρα μου σήμερα ήταν τόσο γεμάτη που δεν μπορώ να ηρεμήσω.... έχω πιει και 4 καφέδες.....

Σηκώθηκα το πρωι, ήπια τον καφέ μου και περπάτησα για 2 ώρες στη λιακάδα.... ήταν τόσο αναζογωνητικό που μου ανέβασε τόσο την ψυχολογία που δεν μπορώ να ηρεμήσω.....

Επισκεύτηκα μια πολύ καλή παλιά μου φίλη, που είχα να δω πάνω από 3 χρόνια. Κουβεντιάσαμε με τις ώρες και είδαμε ότι ακόμα και αν έχουν περάσει τόσα χρόνια ορισμένα πράγματα όπως η φιλία και η αγάπη δεν τελειώνουν ποτέ ποτέ ποτέ....

Βρήκα επιτέλους το σπίτι που έψαχνα να νοικιάσω..... Και ναι πιστέψτε με είναι πολύ δύσκολο να βρεις ένα σπίτι που να το σηκώνει η τσέπη σου και συνάμα να είναι όπως το θέλεις.... Και τώρα έχω μπει σε αυτή την πολύ όμορφη διαδικασία να επιλέξω έπιπλα κλπ κλπ....

Με τα μάτια μιλάμε εμείς... και τι λέμε δεν ξέρει κανείς..... Μεγάλο τραγούδι του μεγάλου Νότη. Σήμερα λοιπόν για μια ακόμα φορά κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να μιλάς με τα μάτια με τον άλλο. Οι πολλές κουβέντες είναι περιττές. Τα μάτια λένε τις μεγαλύτερες αλήθειες.... Και πιστέψτε με το είχα ανάγκη αυτό το χάσιμο.....

Επίσης σήμερα για μια ακόμα μέρα, για μια ακόμα φορά, κατάλαβα πόσο γρήγορα περνάει η ώρα όταν είσαι με κάποιον που κανονικά ο χρόνος θα έπρεπε να σταματάει. Γαμώτο, γιατί κυλάει ο χρόνος???? Γιατί πρέπει να σκέφτεσαι ότι πρέπει να τον αποχωριστείς για χαζομάρες όπως ο ύπνος, οι δουλειές οι υποχρεώσεις????? Δεν θα ήταν ιδανικό να σταμάταγε ο χρόνος, η γη δεν ξέρω τι και να έμενες εκεί κόκαλο με τον άλλο μέχρι που να σκυλοβαρεθείτε ο ένας τον άλλο????? Γιατί να κοιτάμε κάποια στιγμή το ρολόι και να λέμε Αμάν πέρασε η ώρα (μα καλά πως πέρασε έτσι η ώρα?????) πότε πήγε...... όσο πήγε???? Πάμε???? Αυτή η ατάκα ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα πάψει να υφίσταται..

Και να μαι εδώ και πάλι, να μοιράζομαι μαζί σας μια υπέροχη μέρα, μια μέρα που με γέμισε χαρά και φόρτισε τις μπαταρίες μου για πολύ καιρό....

Εσείς αλήθεια πως περάσατε αυτή τη μέρα? Τι κάνατε? Που πήγατε? Περάσατε καλά? Να πω και του χρόνου καλύτερα?????

9 σχόλια:

Gilgamesh είπε...

Μέσα στα μάτια υπάρχει και πνεύμα και ψυχή και σώμα.

lena_zip είπε...

Εγώ πέρασα τη μέρα μου πολύ όμορφα όπως εσύ. Και δεν ήθελα να περάσει η ώρα όπως εσύ. Και αναθεμάτισα την ώρα και τη στιγμή που έπρεπε να γυρίζω σπίτι μιας και δεν μπορούσα να κοιμηθώ αγκαλιά με τον άνθρωπό μου.

Αλλά κατά τ' άλλα καλά!

kakos lykos είπε...

Δυστυχώς Boubou έτσι γίνεται πάντα, όταν περνάμε όμορφα ή δημιουργικά, ο χρόνος σαν να το κάνει επίτηδες, κυλάει πολύ γρήγορα κι αυτό δεν μπορούμε να το αλλάξουμε.

Καλημέρα :)

Gilgamesh είπε...

Ο χρόνος δεν σταματάει ούτε τρέχει πιο γρήγορα. Η ταχύτητά του είναι σταθερή, ένα δευτερόλεπτο ανά δευτερόλεπτο. Όταν νομίζουμε πως τρέχει πιο γρήγορα το μυαλό μας είναι εκείνο που έχει δραπετεύσει! Φυσικά και μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό απλά ποτέ δεν θέλουμε..

Καλημέρα

Γιάννης Παππάς είπε...

σπάσε τα ρολόγια μην δίνεις σημασία στο χρόνο
ζήσε τη ζωή σου αγνοόντας τον

καλη σου μέρα

Aristodimos είπε...

Τα μάτια ειν ο καθρέφτης της ψυχής... κι οταν δυο ψυχές ειναι ενα τοτε μιλούν με τα μάτια...

Αχ αυτος ο ρημαδης ο χρονος δεν λεει να σταματαει οποτε θέλουμε και να τρεχει δαιμονισμένα αλλές φορες οταν του το ζητάμε.

Αντε καλές εμπνεύσεις για το καινούργιο σπίτι.

Αρης

Daizy είπε...

Ax Boubou,πόσο σε καταλαβαίνω σ'αυτό που λες με την ώρα...Γιατί όταν περνάς πραγματικά ΤΕΛΕΙΑ πάντα ο χρόνος να περνά σαν νερό??Και μετά να λέμε "άντε,πρέπει να πάμε"..Μισώ αυτή τη φράση!Θα'θελα ο χρόνος να είναι ατελείωτος μ'αυτούς που αγαπώ,αλλά....

ΑΝΝΑ είπε...

Και έρχομαι να ρωτήσω καλοί μου φίλοι.... μήπως να τον χέσουμε το χρόνο? Μήπως να σταματήσουμε να κοιτάμε το ρολόι? Μήπως να κάνουμε κάτι? Να σταματήσουμε τη γη? Να βρούμε μια λύση.....΄Δεν γίνεται κάθε φορά την ίδια ιστορία....

Daizy είπε...

Αχχχ,κι εγώ αυτό σκέφτομαι!Θέλω κάποιες,έστω λίγες φορές,να μην ΠΡΕΠΕΙ να κοιτάξω αυτό το ρημαδιασμένο το ρολόι,και να κάνω ό,τι θέλω για όσο θέλω!Γιατί να μην γίνεται πάντα???