Πριν ξεκινήσω αυτά που θέλω να δηλώσω πρέπει να κάνω μια μικρή εξομολόγηση. Η μόνη μουσική που άκουγα μέχρι την εφηβεία μου ήταν η κλασσική. Έπαιζα πιάνο, και μου ήταν αδύνατο να ακούσω κάτι άλλο. Δεν μου το επέτρεπε και η δασκάλα μου οπότε καταλαβαίνετε.
Μέχρι που εκεί στα 13, γνώρισα μια παρέα από μαλλιάδες (με την καλή έννοια πάντα) και μου άνοιξαν ένα καινούριο κόσμο μουσικά. Το πρώτο τραγούδι που άκουσα στη ζωή μου και το θυμάμαι μέχρι και σήμερα εκείνο το συναίσθημα ήταν το Wasting Love των θρυλικών Iron Maiden με την απίθανη και ξεχωριστή φωνή του Bruce Dickinson. Και το συγκρότημα αυτό, είναι ένα από τα αγαπημένα μου, ανάμεσα στους Nirvana, Guns'nRoses, Radiohead κλπ.
Και έρχομαι στην εξής ερώτηση αγαπημένοι μου αναγνώστες, η Ελληνική μουσική που βαδίζει στα αλήθεια. Που είναι η εξέλιξη που έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια στον υπόλοιπο κόσμο.? Για πόσο ακόμα θα αγαπάμε, θα χωρίζουμε, θα κλαίμε, θα γινόμαστε λιώμα με γνωστά άσματα τα οποία βέβαια ακούω και εγώ δεν το αρνούμαι...Που καμιά φορά η αλήθεια είναι μου κολλάνε και σπάω τα νεύρα μερικών. Έρχομαι όμως να ρωτήσω, τι σας αγγίζει περισσότερο? Ποιο είναι εκείνο το τραγούδι που σας αγγίζει στα αλήθεια? Και δεν μιλάω μόνο για την λεγόμενη ποιοτική μουσική, μιλάω για όλα τα είδη. Ελεύθερα χωρίς φόβο και πάθος. Στην τελική τελική, γούστο σας και καπέλο σας είναι να ακούτε ότι θέλετε... Δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε τις επιλογές των άλλων. Να κοιτάμε τα μούτρα μας....
Εκεί όμως που θέλω να καταλήξω (επιτέλους γιατί με έπιασε πολυλογία) πως είναι δυνατό, να πληρώνουμε ένα σκασμό λεφτά για να ακούμε γνωστά σκυλιά της νύχτας να γαβγίζουν? Γιατί τους κάνουμε ακόμα πιο πλούσιους από ότι θα γίνουμε εμείς σε 100 ζωές και αν? Γιατί αποφεύγουμε μικρότερους χώρους που περνάμε καλύτερα? γιατί αποφεύγουμε συναυλίες? γιατί δεν ξεκουνάμε από το πρώτο τραπέζι πίστα? Ας ακούσουμε και κάτι διαφορετικό, κάτι που θα μας ανεβάσει, κάτι που ίσως να μας διδάξει τι είναι η μουσική. Ας δώσουμε την ευκαιρία και σε άλλα είδη μουσικής να μιλήσουν στην ψυχή μας, αν μιλήσουν. Ας γνωρίσουμε νέους καλλιτέχνες και ας τους στηρίξουμε.
Φτάνει πια το καθεστώς το γαβγίσματος, φτάνουν τα εύκολα ακούσματα, φτάνει πια η νοοτροπία που μας κρατάει πίσω. Απλά φτάνει!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Έχω πολλές φορές ασχοληθεί με αυτή την ιστορία και την κατάντια γενικότερα της ελληνικής σκηνής.
Τα πράγματα θα βελτιωθούν μόνο με γενικής μορφής μουσική παιδεία. Όταν μαθαίνουν να κατανοούν κάποιον για τη φωνή του, και όχι για το σώμα του, χαμόγελο και iq ραδικιού του.
Χε χε...καταλάβατε; Χε χε....ελπίζω! Χε χε...αυτά!
απλα μαζι σου. πρεπει να ακουμε ολες της μορφες της μουσικης γιατι η μουσικη ειναι μια και μοναδικη.κραταμε οτι μας αρεσει και ξεχναμε τα υπολοιπα.αλλα σε καθε μορφη της η μουσικα παντα εχει κατι να μας δωσει.εχουν βγει καταπληκτικα κομματια που επειδη εχουν μια ταμπελα πανω τους δεν ακουστηκαν οσο επρεπε η στην καλυτερα περιπτωση εγιναν γνωστα μετα απο πολυ καιρο.ειμαι απο καιρο κατα των μεγαλων χωρων.στα μικρα μαγαζια διασκεδαζεις ,ερχεσαι σε επαφη με τον καλλιτεχνη.στις συναυλιες βγαζεις την ψυχη σου εξω και ταξιδευεις εκει που σε πανε.ο γυιος μου ειναθι φοιτητης στο τμημα μουσικων σπουδων του απθ και ετσι εχω γνωρισει καποιες μορφες της μουσικης που δεν ηξερα οτι υπαρχουν και σε πληροφορω πως μερικες μου αρεσαν παρα πολυ.σαν μεγαλο δεν ειναι για σχολιο;για μια φορα ομως ας γραψω πολλα και εγω.
Φωτεινάκι μου τι είναι αυτά???? Επιτέλους να ακούσω λίγο τη φωνούλα σου περισσότερο!!! Πες και άλλα, δεν φτάνουν όσα άκουσα
Τι θέλεις να πεις αγαπημένε μου ότι είσαι κατά του από φωνή κορμάρα???? Μα γιατί, έχει πολύ ενδιαφέρον να δεις σε ποιους και σε ποιες τα ακουμπάνε.....
Με αυτά που πασάρουν στη τηλεόραση όλη μέρα , νομίζω οτι είναι αδιέξοδο..
Δε πιστεύω πως φταίει ο κόσμος που τα ακούει...
Κακά τα ψέμματα, αν σε βάλουν να ακους όλη τη μέρα ένα τραγούδι θα το συνηθίσεις και θα το ακούς μετά ...
Οπότε πιο είναι το μυστικό????
Εγω προσωπικά έχω στο ράδιο μου αποθηκευμένους αριθμούς και ακούω μόνο αυτούς...
πολύ καληνύχτα!!!
μπουμπου μου συμφωνω απολυτα...κ εγω απο μικρη ακουγα πολλα(αν κ κανω κ εγω πιανο η δικη μου δασκαλα δε με εβαζε να ακουω μονο αυτο)δεν αρνουμαι πως καποιες φορες μου κολανε κ εμενα διαφορα πιο εμπορικα(αν κ σιχαινομαι τις ταμπελες) εχω καταλαβει ομως πως οταν θελω να ακουσω μουσικη κ να γαληνεψω να ξεφυγω να ταξιδεψω κ να ταισω την ψυχη μου εχω ή τους δικους μου σταθμους ή φωνες τυπου θηβαιου,ιωαννιδη,αλεξιου φυσικα,βιταλη κτλ-καταλαβαινεις,φλεβα-στην ξενη μουσικη δε γνωριζω πολλα ομως λατρευω ιδιαιτερα τα soundtrack...ειναι παραξενη ιστορια η μουσικη..ποτε δεν καταλαβα αν μαγευομαι περισσοτερο απο τις φωνες τους στιχους ή τη μελωδια ενος κομματιου..μαλλον ειναι η αυρα που λαμβανω...σορρυ αν σε κουρασα..
Καλησπέρα και πάλι. Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες. Ούτε στους ανθρώπους, ούτε στη μουσική... Απλά καμιά φορά αναρωτιέμαι αν ακούμε αυτά που ακούμε και αν τα ακούμε σωστά....
Δημοσίευση σχολίου