Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009

ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

Στον κήπο απόψε μου μιλεί μια νέα μελαγχολία.
Βυθίζει κάποια μυγδαλιά τον ανθοχαμόγελό τηςστου βάλτου το θολό νερό.
Και η θύμηση τής νιότηςπαλεύει τόσο θλιβερά την άρρωστη ακακία...
Εξύπνησε μια κρύα πνοή μες στη σπασμένη σέρα,
όπου τα ρόδα είναι νεκρά και κάσα η κάθε γάστρα.
Το κυπαρίσσι, ατελείωτο σα βάσανο,
προς τ' άστρασηκώνει τη μαυρίλα του διψώντας τον αέρα.
Και πάνε, πένθιμη πομπή λες, της δεντροστοιχίας
οι πιπεριές και σέρνονται τα πράσινα μαλλιά τους.
Οι δύο λατάνιες ύψωσαν μες στην απελπισία τουςτα χέρια.
Κι είναι ο κήπος μας κήπος μελαγχολίας.

13 σχόλια:

Κέρβερος είπε...

Ααααα! Σίγουρα δεν είσαι καλά. Boubou σύνελθε... :)

ΑΝΝΑ είπε...

Πάντα είσαι πρώτος.... Ευχαριστώ....
Και ναι.... δεν είμαι καλά.... Έρχομαι να δω τι γράφεις μπας και ανέβω λιγάκι....

Κέρβερος είπε...

Σε τόσα πράγματα που είμαι τελευταίος, μου είναι δύσκολο να υπάρχει έστω ένα που να είμαι πρώτος! :)

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

πολύ πικρό ποιήμα ...

ΑΝΝΑ είπε...

Θέλεις να τα ακούσεις τώρα.... Δεν μπορεί... Πιστεύω πως είσαι μετριόφρων καλέ μου...

Η αλήθεια είναι πως τον αγαπώ πολύ τον Καρυωτάκη... Ταιριάζει με την ψυχολογία μου τις περισσότερες φορές. Αν και δεν καταλαβαίνω πολλά από ποίηση. Απλά με αγγίζουν κάποια ποιήματα, απλά χωρίς να μπορώ να τα αναλύσω

alma libre είπε...

" ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΕΡΑ
ΑΦΗΣΕ ΝΑ ΣΟΥ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΩ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ:
ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΑΝΕΜΟΣ ΕΙΜΑΙ
ΠΟΥ ΝΥΧΤΩΘΗΚΑ ΚΙ ΑΠΟΜΕΙΝΑ Σ'ΕΝΑ ΧΘΕΣ ΑΝΑΛΓΗΤΟ.

ΕΛΑ ΛΟΙΠΟΝ,ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ,
ΠΟΥ ' ΝΑΙ ΚΑΤΑΧΝΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑΣΤΡΩΣΗ,
ΤΟ ΣΥΜΠΑΘΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΙ
ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΛΛΟΚΟΤΗ ΣΥΓΚΛΙΣΗ,
ΑΝΑΣΤΕΙΛΕ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΜΟΥ..." (ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ)

ευχομαι η αιτια που σε κανει μελαγχολικη να παψει να υπαρχει συντομα!!

αα!bubou μου το διαβασα κ συμφωνω απολυτα,μελαγχολια ειναι η αξοδευτη αγαπη.........

ΑΝΝΑ είπε...

Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο!!!!! Ευχαριστώ πολύ γι αυτό που μου έγραψες.... Δεν έχω διαβάσει ποτέ Δημουλά, Θα αρχίσω σύντομα γιατί κάτι μου έκανε

fotini είπε...

αχ κατι δεν παει καλα εδω.ελπιζω να σου περασει γρηγορα.εδω θα ειμαστε για οτι θελησεις.την καληνυχτα μου.

alma libre είπε...

ειναι η αγαπημενη μου...αμα την ανακαλυψεις δε θα μπορεις να την ξεχασεις.....μαλλον εχουμε αρκετα κοινα απο οσο καταλαβαινω..για αυτο στο εστειλα...
take care!!!!!

Κέρβερος είπε...

Εμένα boubou με έχεις αφήσει με μια απορία. Και κάποιο συσχετισμό θεμάτων σε 2 blogs που μάλλον πρέπει να κάνω ταυτόχρονα για να καταλάβω. :s
Προς το παρών αναλογίζομαι τις πιπεριές με τα πράσινα μαλλιά.
Α ρε Καρυωτάκη, αφού δεν πήρες νόμπελ εσύ μ' αυτό, εγώ δε θα πάρω ποτέ!

So Far Away είπε...

Να ΄μαι και εγώ εδώ . . . Βασικά καλή μου boubouka τι να σου πω τώρα . Πως διάβαζα Καρυωτάκη πριν λίγο και είπα να μπω στα blog να χαζέψω λίγο ; Αν θες το πιστέυεις . . . Εσύ πάντως μ'έστειλες ! Καλή σου νύχτα !

ΑΝΝΑ είπε...

Και εσύ στις πιπεριές κόλλησες??Εγώ πάντως θα σε προτείνω για Οσκαρ!! Για πουλιτζερ!! για χρυσό βατόμουρο έστω...

Καλό μου πιθηκάκι είδες??? Τα μεγάλα πνεύματα

alterego είπε...

Εμενα παλι μου αρεσει η Πρεβεζα οχι μονο το ποιημα αλλα και η ιδια η πολη με τα πολυ ομορφα στενακια και με τα πολυ ομορφα ταβερνακια με τις κληματαριες. Αλλα αυτος εζησε εκει σε αλλες μαυρες εποχες και γι αυτο μαλλον επηρεαστηκε ετσι αρνητικα η ψυχολογια του και γραφει τοσο πολυ πεσιμιστικα ποιηματα.