Εξαιρετικά για τον Alterego και για όλους μας

Σ' ΟΣΟΥΣ ΣΠΑΣΑΝΕ Σ' ΟΣΟΥΣ ΚΡΑΤΑΝΕ

Κουρελιασμένοι απ' τ' αγριεμένα κύματα πεταμένα υπολείμματα

για πάντα από δω και μπρος στο σκοτεινό θάλαμο της γης

με ισκιωμένο το μυαλό απ' το ξέφρενο κυνηγητό τις ασάλευτης πορείας των άστρων

οι τελευταίοι απόθεσαν το κουρασμένο κεφάλι τους θυσία στην τελετουργία των ανεμοστρόβιλων καιρών.

Κι άνθρωποι δεν υπήρχανε.

κι ένα άσπρο χιόνι σιωπής σκέπασε οριστικά τις βυθισμένες πόλεις...

Κατερίνα Γώγου.

Η Κατερίνα Γώγου έκανε ποίηση σε μια εποχή που οι άλλοι "ποιητές" έκαναν δημόσιες σχέσεις. Πάνω από όλα ήταν η ίδια ποίηση. Ανάμεσα σε χάπια, ποτά, σβησμένα τσιγάρα, φτωχογειτονιές, προδοσίες... Ας ξεμπερδεύω με τα βιογραφικά. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Από μικρή δούλεψε σαν ηθοποιός στο θέατρο και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φίλμς. Το πρώτο της βιβλίο με ποιήματα ήταν το "Τρία κλικ αριστερά" και βγήκε το 1978. Έβγαλε επίσης τα βιβλία "Ιδιώνυμο"(1980)," Το ξύλινο παλτό"(1982)," Απόντες"(1986)," Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών"(1988). Όπως αναφέρει ο Λεωνίδας Χρηστάκης, η Κατερίνα ήταν έξω από κάθε λογής εκδοτικά και καλλιτεχνικά κυκλώματα και κλίκες και γι΄αυτό σπάνια θα δείτε να αναφέρονται σε αυτήν στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Αυτοκτόνησε το 1993 με χάπια σε ηλικία 53 χρονών... Το απόσπασμα και η βιογραφία της την βρήκα από το www.sarantakos.com. Είναι μια καλλιτέχνιδα που δεν γνώριζα, αλλά χαίρομαι που διάβασα έστω και κάτι από αυτά που έχει γράψει. Αύριο, υπόσχομαι να βάλω καινούριο δικό της απόσπασμα, γιατί αξίζει τον κόπο.

Ναι είναι μελαγχολικό, αλλά μάλλον ταιριάζει με το βλέμμα μου σήμερα. Ευχαριστώ καλέ μου Alterego. Έψαχνα να βρω κάτι για σήμερα, αλλά η έμπνευση μου και το κουράγιο μου με έχουν εγκαταλείψει.