Νοιώθω ντροπή!

Ο ρατσισμός είναι το δόγμα που αναπτύσσεται με σύνδεσμο συγκεκριμένα γνωρίσματα (εθνικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά κ.λπ.) προκειμένου ν΄ αναγάγει μια ομάδα (κοινονικκή, φυλετική, θρησκευτική, ως υπέρτερη άλλων.

Σήμερα για μια ακόμα φορά αισθάνομαι απίστευτη ντροπή σαν άνθρωπος, σαν πολίτης, σαν σκεπτόμενος άνθρωπος. Τα σημερινά γεγονότα εναντίον της ομάδας των μουσουλμάνων που έσπευσαν να προσευχηθούν την ιερή τους μέρα τα βλέπω και κατεβάζω το κεφάλι. Ακούω διάφορα γύρω μου κάθε μέρα. Στο τρένο, στα λεωφορεία, στους δρόμους στις τηλεοράσεις παντού. Παντού λόγια ρατσιστικά, σκέψεις επικίνδυνες για μένα. Νοιώθω ότι ένα κύμα έχει σηκωθεί και απειλεί να καταπνίξει τους μετανάστες που ζουν στη χώρα μας. Και εγώ αυτό δεν μπορώ να το αντέξω, δεν μπορώ να το καταλάβω.
Από πότε οι Έλληνες γίναμε ρατσιστές? Μια ζωή μετανάστες, μια ζωή κατατρεγμένοι, μια ζωή πολεμιστές. Και τώρα? τι άλλαξε στα αλήθεια?
Η ζυγαριά δεν ξέρω προς τα που πρέπει να κλείνει. Για όλα οι ξένοι? για την εγκληματικότητα, για τον φόβο, για την ανασφάλεια? όλα αυτά? Για την ανεργία? πολύ γελάω. Μπορεί να έχουν βάσεις όλα αυτά δεν λέω, και οι δρόμοι να έχουν γίνει ζούγκλα στο κέντρο αλλά δεν έχουμε το δικαίωμα να στιγματίζουμε τους πάντες και τα πάντα. Αντί να κράξουμε την κυβέρνηση που δεν κάνει τίποτα για να καλυτερέψει τη ζωή αυτών που είναι στη χώρα μας, και να κλείσει τα σύνορα για να μην μπουν και άλλοι ταλαίπωροι μετανάστες καθόμαστε και ψηφίζουμε αυτούς που δεν κάνουν τπτ και από την άλλη κάνουμε επιθέσεις σε κόσμο ανυπεράστιστο που απλά θέλει να ασκήσει το αναφαίρετο δικαίωμα του στην προσευχή!!!
Υποτίθεται ότι έχουμε και πολιτισμό την τρέλλα μου μέσα. Σκατά πολιτισμό έχουμε μη χέσω. Ωραίο επίπεδο, αλλά τι λέω? σε μια χώρα με τη μεγαλύτερη διαφθορά τι περιμένεις? όταν ο ένας πάει να βγάλει το μάτι του άλλου έτσι απροκάλυπτα? Αίσχος. Εγώ αισθάνομαι άσχημα γιατί έχω φίλους από ξένες χώρες, από Αλβανία, από Βουλγαρία από Τουρκία, από πολλά μέρη. Και φίλους που ζούσαμε σε διπλανά σπίτια που μεγαλώσαμε μαζί, ή που τους γνώρισα στην πορεία της ζωής μου και μόνο καλά έχω να πω. Δεν είναι όλοι κακοί. Δεν είναι όλοι επικίνδυνοι. Είναι μεγάλη αδικία τα παιδιά τους να αντιμετωπίζουν την κακία και τον κομπλεξισμό των παιδιών που προέρχεται από τους γονείς τους. Και από εκεί προέρχονται τα κακά. Από τους γονείς που δίνουν λάθος πρότυπα στα παιδιά τους. Και δεν μιλάω μόνο για τον φυλετικό ρατσισμό, αλλά και για τον κοινωνικό, που αυτόν και αν δεν ανέχομαι. Ισότητα γαμώ την τρέλλα μου. Δεν κοιτάμε τα μούτρα μας και κράζουμε? Τους ομοφυλλόφυλους, τα κορίτσια και αγόρια που κάνουν το αρχαιότερο επάγγελμα, τις τραβεστί, και ακόμα χειρότερα τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Η μητέρα μου η ίδια ήταν θύμα ρατσισμού λόγω της μερικής αναπηρίας της στο χέρι. Από παιδί μέχρι και τώρα. ΗΜΑΡΤΟΝ.
Γονείς ξεκολλήστε. Σταματήστε να περνάτε τα ηλίθια πρότυπα στα παιδιά σας. Ο κόσμος πρέπει να εξελιχθεί, πρέπει να πάμε μπροστά, η κοινωνία χρειάζεται μια αλλαγή. Και η αλλαγή θα έρθει μόνο μέσα από την αναναίωση. Τη χρειαζόμαστε.
Και ένα μήνυμα σε όλους εκείνους που από τις τηλεοράσεις φωνάζουν υπέρ του ρατσισμού. Ο καιρός γαρ εγγύς, και όλοι σας θα πάρετε αυτό που σας αξίζει. ΑΡΚΕΤΑ!!!!

Σαββατόβραδο και ταινιούλα?????

Μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες το τελευταίο διάστημα είναι φυσικά να βλέπω ταινίες. Και όχι μόνο για λόγους μελέτης, αλλά και για λόγους διασκέδασης. Και πραγματικά ανακάλυψα διάφορες αξιόλογες και μη ταινίες τις οποίες πεισματικά αρνιώμουν να δω. Οι ταινίες έχουν γίνει η καθημερινότητα μου. Εξάλλου χουχουλιάζω στο κρεββάτι, χαλαρώνω, ξοδεύω ελάχιστα, παίρνω ότι σκατοφάι υπάρχει (πατατάκια, ποπ κορν και φυσικά ΣΟΚΟΛΑΤΑ) και κάθομαι ώρες, χαζεύω ζαβλακώνω βρε αδερφέ.
Οι ταινίες λοιπόν έχουν γίνει η αγαπημένη μας συνήθεια τα βράδια, και ειδικά τα Σαββατόβραδα. Το Σάββατο, είναι η μέρα για ταινία ότι να ναι!!! χαχαχαχα. Αρκετό προβληματισμό έχουμε όλη την εβδομάδα, αρκετή ένταση, νομίζω ότι μπορούμε να δούμε κάτι διαφορετικό, κάτι ανάλφρο, κάτι αστείο κλπ. Εγώ για σήμερα επέλεξα να δω θριλεράκι. Μεταφυσική δραστηριότητα. Και ναι φίλοι και φίλες μου. Μάπα το καρπούζι, όχι ότι δεν το ήξερα, αλλά περίμενα περισσότερα. Μιας και βγήκε και δεύτερο τρομάρα τους λέω μπας και είναι και της προκοπής. Χάλια λέμε χάλια. Για αυτό και εγώ θα πάω κόντρα στο κατεστημένο και θα προτείνω ταινία. Θα πάω κόντρα στους νόμους του Σαββατόβραδου και θα φωνάξω, όχι ελαφρυά ταινία. Και ιδού η πρόταση μου!
Το μαύρο λιβάδι..... Του Βαρδή Μαρινάκη. Ένας γενίτσαρος ερωτεύται μια μοναχή που έχει δώσει τον όρκο της σιωπής. Η ιστορία μπορεί να σας ακούγεται κοινή, αλλά όχι δεν είναι έτσι, το μυστικό της Ανθής είναι βαθύ και καλά κρυμένο, ανατρεπτικό θα έλεγα. Οι δυο τους ζουν έναν έρωτα πέρα από τη λογική μας. Πέρα από το συντηριτισμό και από τα ταμπού που ακόμα έχουμε στην κοινωνία μας. Ταινία για πραγματικά ανοιχτόμυαλους ανθρώπους που θα την δούν σαν μια καλλιτεχνική πρωτοπορία. Σαν τον ελληνικό κινηματογράφο που προσπαθεί να πάει μπροστά με ποιότητα και δημιουργικότητα. Δείτε την αξίζει τον κόπο.....
ΥΓ: η ψυχή της δουλειάς που θα με κράξει δεν με έκραξε.... χαχαχαχα το ότι με θεωρεί καμένη και δεν πολυεμπιστεύται τη γνώμη μου γιατί μου αρέσει η καταστροφή και τα περίεργα κακό του κεφαλιού του.... Αλλά με τόσο μαλλί που να βρει μυαλό? το πνίξανε οι τρίχες.... χαχαχαχαχα

Η έννοια του ποιοτικού!!!

Έλειψα για λίγο αλλά επέστρεψα.... Και επέστρεψα για να γράψω για ένα θέμα που πολύ με έχει απασχολήσει.... Η έννοια της ποιότητας.
Τι εστί ποιότητα? Πόσο αντικειμενικοί μπορούμε να είμαστε με την έννοια της ποιότητας? Μιλάμε για την ποιότητα στην τέχνη. Μουσική, τραγούδι, σινεμά, θέατρο, ζωγραφική κλπ...
Καθημερινά, έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους με ποικίλλα γούστα. Όπως όλοι ξέρετε πλέον εργάζομαι σε ένα Video Club. Και μέσω της δουλειάς μου έχω τη δυνατότητα να βλέπω διάφορες ταινίες από διάφορες κατηγορίες. Πάντα οι φίλοι και οι γνωστοί μου έλεγαν ότι βλέπω κατεστραμένες ταινίες. Και ερωτώ, ποιες είναι οι κατεστραμμένες ταινίες? Ποια είναι η βαθυστόχαστη μουσική, ποια τα πολύπλοκα νοήματα? Γιατί πρέπει να βάζουμε ταμπέλες σε όλα, ακόμα και στην τέχνη? Εγώ μουσικός είμαι, και την έννοια της τέχνης την αντιλαμβάνομαι με το δικό μου τρόπο. Τέχνη είναι κάτι γενικό για μένα. Από την απλή ζωγραφιά που θα φτιάξει ένα παιδάκι και θα απεικονίσει την σκέψη και τις δυνατότητες του μέχρι το ποιο δύσκολο μουσικό έργο, μέχρι την πιο δυνατή ταινία, μέχρι το τασάκι που θα δημιουργήσω στο σπίτι.
Και θα ξεκινήσω με τη μουσική. Πολύ γελάω. Εδώ και αν γίνεται ο πανικός. Ρε παιδιά γιατί ο αλληλοσπαραγμός? Όλοι μουσική γράφουν, βαριά ελαφριά, χαρούμενη, κλαψιάρικη, καψούρικη κλπ. Ανάλογα με τη διάθεση έρχεται και η μουσική. Όλα καλοδεχούμενα αν ανοίξουμε το μυαλό και τα αφτιά μας. Παράδειγμα, εμένα προσωπικά ο Θάνος Μικρούτσικος δεν μου αρέσει αδερφέ, κακό είναι? δεν τον αντέχω λέμε, και ειδικά όταν μελοποίησε Καββαδία και κοιτάω κάτι άτομα που τραβάνε τα μαλλιά τους από έκσταση κλπ δεν μπορώ τρελλαίνομαι. Αλλά δεν θα τους κρίνω, εγώ ακούω και Μάκη λέμε.... Και ναι το λέω, και σκυλάδικα ακούω. Και από όλα ακούω, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ποιοτικό.
Και περνάω στις ταινίες. Ναι μου αρέσουν οι πολύπλοκες ταινίες, με νοήματα και προβληματισμό. Τις βλέπω για μένα και όχι για να το παίξω έξυπνη. Ναι θα δω και τις λεγόμενες Αμερικανιές για να χαλαρώσω γιατί και ο πολύς προβληματισμός βλάπτει. Ναι στις ανάλαφρες ταινίες, μας κάνουν να ξεχνιώμαστε από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Αλλά ας δούμε και κάτι άλλο ρε αδερφέ. Τόσες αξιόλογες ταινίες υπάρχουν, δώστε μια ευκαιρία. Και λέω από δω και πέρα να προτείνω μια ταινία.... χαχαχα να κάνω και δουλίτσα! Η πρόταση της ημέρας : Λευκή κορδέλα του Χάνεκε. Χρυσός φοίνικας το 2009 ασπρόμαυρη, γερμανικός σκληρός κινηματογράφος. Ο αυστριακός σκηνοθέτης για μένα δίνει μια πολύ καλή διάσταση στην κοινωνική βία, στο ναζισμό. Δείτε την έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Είμαι και κρυφοκουλτουριάρα η ρουφιάνα, και ας ακούσω κράξιμο το απόγευμα στη δουλειά από μια ψυχή αν διαβάσει.
Σας αφήνω να προβληματιστείτε, να ακούσετε και να δείτε ότι γουστάρετε.... Και επιστρέφω αύριο με νέα πρόταση και νέο θέμα..... μια έννοια λίγο ηλίθεια, όπως σας έχω συνηθίσει...
Γλυκό φιλί σε όλους!!!!

Καφές και τσιγάρο!

Καφές και τσιγάρο! Αγαπημένη συνήθεια όλων μας. Ειδικά το πρωί μόλις ξυπνήσει το μάτι. Ένα καφεδάκι και ένα τσιγαράκι. Άντε και κανένα κουλουράκι για την πρωινή λυγουρίτσα.... Και μετά ξέρετε που πάμε (άλλη κλασική συνήθεια χαχαχα)....
Αυτός ο πρωινός καφές είναι τόσο πολύτιμος, χρειάζεται ηρεμία, τάξη και ασφάλεια. Πράγματα τόσο σπάνια στις μέρες μας αφού σηκωνόμαστε με την τσίμπλα στο μάτι, να τρέξουμε να πιούμε μια γουλιά στο πόδι, στο δρόμο, στο αμάξι για να πάμε στη δουλειά να πιούμε έναν δεύτερο και αυτόν με άγχος. Στην παλιά μου δουλειά, όποτε μπορούσαμε με τους φίλους μου στο γραφείο (Α ρε παιδάκια μου λείψατεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε) το είχαμε καθιερώσει. Όποιος ερχότανε πρώτος στο γραφείο (εγώ συνήθως) έφτιαχνε καφέ και για τους άλλους δύο. Ανάβαμε τσιγάρο και για ένα μισάωρο καθόμασταν στα γραφεία μας, κάναμε πως δουλεύαμε και τον απολαμβάναμε με κουτσομπολιό.
Τον απολαμβάνω τον καφέ. Μου αρέσει, είναι μια συνήθεια που την έχω από πολύ μικρή. Όλα μπορώ να τα στερηθώ, τον καφέ μου όχι όμως. Και το τσιγαράκι μου, αυτό που μας επιβάλλουν να κόψουμε. Δεν θα μπω στη διαδικασία τελικά να σχολιάσω το αν είναι καλό ή κακό το μέτρο. Ότι να ναι!!! Όλοι δίκιο έχουμε από τη μεριά μας. Το χειμώνα να μας δω τι θα κάνουμε. Ίσως αυτό το μέτρο τελικά να είναι καλό για να ξαναγυρίσουμε στις εποχές που μαζευόμασταν σε σπίτια παρέα και πίναμε καφέ, τρώγαμε, βλέπαμε ταινίες κλπ, κάτι που στις μέρες μας έχει χαθεί. Να ένα καλό. Να ξαναθυμηθούμε τους φίλους μας, τους γονείς μας τους συγγενείς μας. Καιρός δεν είναι να έρθουμε πάλι λίγο πιο κοντά? Αφού θα καπνίσουμε που θα καπνίσουμε σπίτια μας ας το κάνουμε παρέα. Παλιά λέγαμε: θα έρθετε για φαγητό? Τώρα θα λέμε: θα έρθετε για ένα τσιγαράκι??? χαχα. Μου άρεσε αυτό.
Παρ'όλα αυτά (επειδή είμαι και αναρχικό στοιχείο τρομάρα μου) θέλω να δώσω τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου σε όλους όσους έχουνε ένα καφενεδάκι, ταβερνάκι κουτουκάκι οτιδήποτε που χάνουν τους πελάτες τους καθημερινά και αναγκαστικά θα κλείσουν από αυτό το μέτρο.
Λοιπόν, απολαύστε τον πρωινό σας καφέ. Σηκωθείτε λίγο νωρίτερα, δώστε χρόνο στον εαυτό σας να τον απολαύσει. Αρχίστε τη μέρα σας λίγο πιο ήρεμα (όσο γίνεται) και θα πάει καλύτερα....

Φυσάει πολύ.....

Φυσάει πολύ από το σπασμένο μου το τζάμι, φυσάει πολύ και μπαίνει κρύος ο βοριάς..... Που λέει και ο αγαπημένος Γιάννης Πλούταρχος..... Καλέ έπιασε κρύο λέμε... Εγώ κρυώνω και ας με κοροϊδεύει μια ψυχή. Κρυώνω λέμε δεν κάνω πλάκα.
Ζω στο σπίτι των ανέμων. Δεν σας είπα, ξαναμετακόμισα, όχι που θα έβαζα κώλο κάτω. Έφυγα από το παλιό σπίτι για δύο και μόνο λόγους....
Λόγος 1ος: Κατσαρίδες. Μιλάμε από παντού, αφού κάθε φορά που μπαίναμε στο σπίτι κάναμε ΚατσαριδοChecking..... σε τέτοια σημεία φτάσαμε. Ε και δεν την πάλεψα και είπα να φύγω!
Λόγος 2ος: Δεν είχε μπαλκόνι..... Όλα μπορώ να τα αντέξω, αλλά την κλεισούρα ποτέ....
Και έφυγα που λέτε. Και ψάχνω ψάχνω ψάχνω και σπίτι με μπαλκόνι δεν βρίσκω. Μα καλά τόσο σπάνια είναι τα μπαλκόνια πλέον? Ήμαρτον... Να πω ότι ζητούσα και πολλά? Τέλος πάντων. Μπαλκόνι ακούω και μπαλκόνι δεν βλέπω. Και τσούπ. Το βρήκα. Δώμαααααααααα... Και έχω όχι ένα αλλά δύο μπαλκόνια και μεγάλα λέμε. Και πήρα μια χαράααααααααα δεν περιγράφεται. Μεγάλη υπόθεση το μπαλκόνι! Κάθεσαι και ανοίγει το μάτι σου, έχω θέα Υμηττό.... Η καλύτερη μου.
Αυτές τις μέρες όμως μας έχει πάρει ο αέρας, πολύ πράγμα λέμε. Ένα τζάμι ανοικτό και πετάμε.... Το χειμώνα θα γυρίσουμε θρίλερ εδώ πάνω λέμε. Καλά είναι δεν γκρινιάζω πολύ (ξέρετε τώρα αν δεν γκρινιάξω λίγο θα σκάσω).
Σας αφήνω, πάω να πετάξω με αερόστατο...... Θα τραβήξω φωτογραφίες της ποντικούπολης και θα σας πω τι είδα.
Καλή συνέχεια στη μέρα σας και να προσέχετε τις λακούβες.... Έχει πολλές εκεί έξω.
Σας φιλώ σμούτς.....

Πρέπει να σταματήσω να ξυπνάω τόσο αργά.... Αποδιοργανώνονμαι εντελώς! Τόσα χρόνια από τη ζωή μου σηκωνόμουνα στις 7 πήγαινα δούλευα σαν το σκυλί και γύριζα το απόγευμα. Έκανα την χαρωπή νοικοκυρά και μετά ύπνος....
Τώρα.... Οι ρυθμοί μου άλλαξαν. Δουλεύω μέχρι τις 11 από τις 4 και το πρωί δεν μπορώ να σηκωθώ. Και να κάνω τις δουλειές στο σπίτι και μετά δουλειά...... ΟΥΦ!!!!!! Καλά είναι δεν λέω, στις μέρες μας η δουλειά ότι και να είναι δουλειά είναι. Απλά πρέπει να βρω τους ρυθμούς μου.
Δεν ξέρω αν σας είπα (πότε να σας το πω να μου πείτε τώρα) αλλά έφυγα από την παλιά μου δουλειά. Έκανα ένα βήμα που έπρεπε να το είχα κάνει από καιρό!!!!
Ναι θα μου πείτε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι κλπ κλπ.... Αυτά όλα τα ξέρω καλά και τα καταλαβαίνω. Αλλά κάποια στιγμή ο κόμπος φτάνει στο χτένι. Όταν αρρωσταίνεις από τη δουλειά σου κάτι πάει στραβά. Και εγώ αρρώστησα. Δεν πήγαινε άλλο. Έφτασα σε σημείο να πέφτω κάτω το πρωί, να με μαζεύουνε. Είχα βγάλει και κάτι καντήλες γέμιζα σαν λεπρή. Και όλα αυτά ψυχολογικά.... Υπομονή υπομονή αλλά όχι και να πεθάνουμε. Οπότε και εγώ κάνω μια δουλειά χωρίς άγχος, χωρίς πολλά λεφτά βέβαια (τα οποία καλά είναι αλλά δεν είναι το παν) αλλά τουλάχιστον πηγαίνω με χαρά. Μέχρι να βρω κάτι άλλο το οποίο στην τελική θα μου αρέσει. Θα είναι αυτό που θέλω να κάνω.
Η δουλίτσα μου λοιπόν είναι σε Video Club. Ο χώρος μου. Μουσικούλα, ταινίες, χαρούμενος και χαλαρός κόσμος, καλό περιβάλλον. Δουλειά χωρίς πολλές απαιτήσεις για ανθρώπους που έχουν μάθει να γίνονται λάστιχο και να κάνουν τη δουλειά για 5. Μια χαράααααααααααα. Αυτό που χρειαζόμουνα για να χαλαρώσω λίγο, να πάρω δυνάμεις για να ξαναβγώ δυναμικά (αν ποτέ δωθεί η ευκαιρία). Δεν αγχώνομαι θέλω να τα βλέπω θετικά τα πράγματα.
Και θέλω να πω το εξής.... Ακούμε κάθε μέρα για την ανεργία, για τους νέους που δεν βρίσκουνε δουλειά, ότι είναι άσχημα τα πράγματα.... Ναι ΟΚ.... Σωστά όλα αυτά, αλλά αυτό που είδα και κατάλαβα είναι ότι αν κάποιος θέλει να δουλέψει βρίσκει. Ένα μεροκάματο θα το βγάλει για να ζήσει.
Συμβουλή για τα νέα παιδιά που ξεκινούν και ψάχνουν. Ρίξτε τις απαιτήσεις σας και τα στάνταρ σας λίγο!!!! Ναι όλοι πτυχία έχουμε, όλοι προϋπηρεσία έχουμε. Χαλαρώστε λίγο. Ξεκινήστε από κάπου και αν δουλέψετε θα πετύχετε. Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, να αισθάνεστε περήφανοι όταν δουλεύετε κάπου, όταν δημιουργείτε, όταν είστε χρήσιμοι. Και να σέβεστε το χέρι που σας πληρώνει. Να δουλεύετε γιατί τα λεφτά δεν σας χαρίζονται. Να σέβεστε τη δουλειά και τον εργοδότη σας. Ναι δεν λέω να σας πατάει, την αναρχική μου γνώμη σε άλλη ανάρτηση. Αυτή είναι αισιόδοξη και συμβουλευτική. Αλλά και ο εργοδότης σας κάπου τα βρίσκει τα λεφτά, πρέπει να τα σέβεστε. Και θα πάτε μπροστά (αν ανακάμψουμε ποτέ). Πραγματικά, έψαχνα για δουλειά λιγότερο από μήνα. Πήγα σε τουλάχιστον 10 συνεντεύξεις και απέρριψα άλλες τόσες.
Έβαλα προτεραιότητες. Θέλω να δουλεύω ΝΑΙ. Αλλά όχι σε βάρος της προσωπικής μου ζωής. Τον άνθρωπο μου τον βάζω πάνω από όλους. Και δεν αφήνω τίποτα και κανέναν να επιρρεάσει την προσωπική μας ευτυχία. Άντε γιατί πολλές υποχωρήσεις έκανα. Σε αυτό το κομμάτι τίποτα. Αλλά και αυτά με τη σειρά τους. Ένα ένα.....
Οπότε για να κλείσω αισιόδοξα και πάλι ένα θα πω.... Δώστε μια ευκαιρία σε δουλειές που υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα κάνατε ποτέ. Κάτι θα βγάλετε, κάτι θα μάθετε και στην τελική, λεφτά είναι. Από το 0 όλα ευπρόσδεκτα!!!! Καλή τύχη.... Σκεφτείτε το.....

Καλη εβδομάδα!!!!

Καλημέρα σε όλους σας!!! Καλή εβδομάδα να έχουμε. Ηλιόλουστη τη βλέπω καλή μου φαίνεται.
Εμένα μόλις άνοιξε το μάτι μου, με το ζόρι μην φανταστείτε.... Να πιω μια γουλιά καφέ να κάνω ένα τσιγαράκι σπίτι μου (γιατί όξω μας το κόβουνεεεεεεεεεεεεε ρεεεεεεεεεεεεεεεε) μπας και ανοίξει το μάτι μου.... Γιατί ήθελα να ξενυχτήσω χθες τρομάρα μου..... Αλλά πέρασα όμορφα!!
Χθες λοιπόν που λέτε ήρθα σε επαφή με ένα παιχνιδάκι που λέγεται Guitar Hero..... Μεγάαααααλη επιτυχία!!!! Είμαι τρελλός Rock Star γενικότερα!!!! χαχαχα
Αλλά το μάτι κλειστό λέμε δεν είμαι εγώ για τέτοια. Να με δω να πάω για δουλειά με το μάτι ημίκλειστο, πολύ γέλιο θα πέσει....
Τα νέα μου πολλά!!! Θα σας τα πω σιγά σιγά γιατί σήμερα δεν επικοινωνώ....
Άντε ας πάρουμε ενέργεια από τον ήλιο που αρχίζει σιγά σιγά να καίει πάλι (η ζέστη μας έλειπε πάλι) φούρνος θα γίνει πάλι το σπιτάκι μου..... Σας προσκαλώ όλους για σάουνα και ηλιοθεραπεία στο μπαλκόνι μου. Και θα σας δροσίζω με το λάστιχο....
Φιλιάαααααα πολλά και να έχετε μια καλή μέρα.......

Επιστροφή.... (όχι στη φύση!!!)

Μετά από απαίτηση πολλών τηλεθεατών (άσχετο αλλά έχω λιώσει στην τηλεόραση) είπα να αρχίσω σιγά σιγά να επιστρέφω στα τεκτενόμενα. Να κάνω μια ανακαίνηση του σπιτιού εδώ, να δω τι παίζει και επιστρέφω πάραυτα.....

Σας φιλώ προς το παρόν....
Ξεκινάω ανακαίνιση

Η έννοια της πινέζας

Θυμάστε τον παλιό καλό καιρό που αναλύαμε βλακείες? Σήμερα, και μετά από την άπειρη μαλακία που με δέρνει, και την έμπνευση που μου ήρθε από μακρυά....... αποφάσισα να αναλύσω την έννοια της πινέζας....... Πινέζα, χαχαχα είναι ηλίθια λέξη καταρχάς, μου προκαλλεί το γέλιο χωρίς να ξέρω το γιατί.... Και το τονίζω, δεν έχω πιει τίποτα......
Η πινέζα λοιπόν, είναι αυτό το πραγματάκι που στερώνουμε το σύμπαν, κάδρα, χαρτιά, σκοινιά ότι να ναι τέλος πάντων. Τώρα θα μου πείτε γιατί με έπιασε με την πινέζα..... Τρελλή είμαι ότι θέλω λέω.... Ο γιατρός είπε, ναι σε όλα!!!!!!!!
Η πινέζα λοιπόν κοινωνιολογικά μπορεί να θεωρηθεί ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον τοίχο, τον φελό, οποιαδήποτε επιπλέον επιφάνεια και αυτό που θέλουμε να κρεμάσουμε. Κατ'επέκτασιν (επίπεδο λέμε έτσι.....) ενώνουμε δύο τρία τέσσερα παιδιάαααααααα ωχ άσχετο το κομματάκι, δύο τρία και παραπάνω αντικείμενα μεταξύ τους. Δημιουργούμε δηλαδή μια ένωση, μια ταύτιση. Ο τοίχος φεύγει από την απομόνωση και την αποξένωση και γνωρίζει νέα αντικείμενα, του ανοίγονται νέοι ορίζοντες και του ανεβαίνει η ψυχολογία.
Ανθρωπιστικά, μπορώ να πω ότι η ένωση του τοίχου πχ με το αντικείμενο, προκαλλεί τη γέννηση μιας ωραίας ατμόσφαιρας. Μιας αναγέννησης, που συμβάλει στην μείωση γεννήσεων στην χώρα μας, αφού κάθε νέα έμπνευση μπορεί να θεωρηθεί τέκνο του καθενός μας. (καλά από λογική σκίζω πάλι )
Τραγουδιστικά, η έννοια της πινέζας μπορεί να κολλήσει σε διάφορα άσματα του τύπου, κάτω από την πινέζα έφαγα την μαγιονέζα, βρε πινέζα βρε πινέζα θα σου δώσω μια και τέζα, με μια πινέζα δεν γεμίζει η φριτέζα, άσε την πινέζα και γύρνα στην παρκετέζα κλπ κλπ. Όλα αυτά τα άσματα, μπορούν να τραγουδηθούν από αντίστοιχους ποιοτικούς τραγουδοποιούς με μεγάλη επιτυχία. Πάμε για πλατίνα λέμε.....
Εικαστικά, η πινέζα μπορεί να θεωρηθεί σαν τον κοζάκο που αχνοφαίνεται πίσω από τα δέντρα στην χιονισμένη τούνδρα, σαν την αρκούδα που περιμένει το θήραμα της κρυμένη πίσω από το βράχο, σαν τον ύφαλο που βρίσκεται καλά θαμένος μέσα στη θάλασσα ( και αναφέρομαι στην μοντέρνα τέχνη, που μια κουκίδα είναι πολυδιάστατη έννοια, γιατί λοιπόν να μην βάλουμε μια πινέζα? τι έχει δηλαδή η πινέζα, στο πηγάδι κατούρησε???????)
Γλωσσολογικά - υβριστικά, μπορεί η πινέζα να χρησιμοποιηθεί σε διάφορες προτάσεις του τύπου: δεν μας χέζεις και εσύ και η πινέζα σου, άντε γ....... και εσύ και η πινέζα σου, μια πινέζα δεν φέρνει την άνοιξη, την κάναμε πινέζα κλπ κλπ
Ουφ, νομίζω ότι η πινέζα (μα είναι όντως ηλίθια λέξη γαμώτο χαχαχα) είχε την τιμητική της. Και νομίζω ότι κανείς μας δεν είχε στο μυαλό του την έννοια της πινέζας..... Για σκεφτείτε το.....Θα επιστρέψω με άλλες έννοιες..... Πρέπει να αναλύσουμε πολλά νομίζω, να σας δώσω την πινέζα μου επιτέλους, μπας και συνέλθετε......

Παραμύθια.....

Εδώ και κάποια χρόνια της ζωής μου λέω φωναχτά ότι έχω πάψει να κάνω όνειρα.... Γιατί τα όνειρα είναι για τους τυχερούς. Είναι γι αυτούς που έχουν ένα αστεράκι πάνω από το κεφάλι τους τη μέρα που γεννιούνται... Τα όνειρα είναι για όσους έχουν το δικαίωμα να ονειρεύονται. Για μας τους υπόλοιπους η πραγματικότητα έρχεται καθημερινά και μας προσγειώνει απότομα. Είναι σαν ένα δάχτυλο να κουνιέται επιδεικτικά μπροστά μας και να μας λέει.... Όχι... δεν έχεις καμιά ελπίδα εσύ.... Σα να γελάει κάποιος πάνω από το κεφάλι σου μόλις αρχίζεις δειλά δειλά να κάνεις ένα μικρό όνειρο....
Παραμύθια.... Όλοι μας θα θέλαμε να ζήσουμε ένα παραμύθι, μια ιστορία όπως θα την θέλαμε, μια ιστορία με ιδανικές συνθήκες, όπου το σύμπαν θα σταματήσει να γαμιέται δεξιά και αριστερά.... Που θα μας χαμογελάσει και θα μας δώσει τη δυνατότητα να ζήσουμε ένα μέρος του παραμυθιού μας. Όλοι μας έχουμε ανάγκες, όλοι μας θέλουμε πράγματα, όλοι μας τα κυνηγάμε..... Εγώ αλήθεια κουράστηκα. Θα ήθελα να ονειρευτώ κάτι μια φορά και να μου βγει.... Κάτι μικρό δεν ζητάω πολλά. Να ακούσω μια κουβέντα και να την εννοεί ο άλλος όπως θα ήθελα να την εννοεί.... Και όχι να τρώω τα μούτρα μου..... Να πιστέψω ότι κάποια στιγμή θα συμβεί κάτι όπως το έχω φανταστεί. Να νοιώσω λίγο τυχερή, να μην ταλαιπωρηθώ πολύ για ένα τόσο δα βηματάκι, για ένα συναίσθημα, για μια επιβεβαίωση, για κάτι τέλος πάντων.
Γιατί μια ζωή χωρίς όνειρα, είναι μια ζωή νεκρή, μια ζωή που δεν αξίζει τον κόπο.... Μια ζωή που δεν έχει κανένα νόημα. Αλλά..... εγώ φοβάμαι να ονειρευτώ. Δεν θέλω να ονειρευτώ, αρνούμαι.... Δεν μπορώ να ελπίζω σε κάτι. Αν θέλει να έρθει ας έρθει, δεν θα το περιμένω. Δεν θέλω να το περιμένω. Δεν μπορώ να το περιμένω. Δεν θέλω να απογοητευτώ ξανά..... Εγώ εδώ είμαι!! Πάντα εδώ ήμουν, δεν έφυγα, δεν φεύγω και δεν θα φύγω ακόμα.... Βαρέθηκα να φοβάμαι. Ο φόβος μου για τα πάντα, ο πανικός που με πιάνει είναι τεράστιος. Θέλω να σταματήσω να φοβάμαι.... Θέλω να σταματήσω να σκέφτομαι. Θέλω απλά να δω κάποιους ανθρώπους στα μάτια και να τους πω τι αισθάνομαι.... Αλλά δεν θα το κάνω ποτέ.... Γιατί η ρουφιάνα έχω και διαίσθηση. Ξέρω τις απαντήσεις που θα λάβω..... Και η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να τις ακούσω.... Καλύτερα να μην ξέρω απόλυτα τι συμβαίνει. Και μια ιδέα που έχω αρκετή είναι.....
Θέλω να ζήσω ένα μικρό παραμύθι μια φορά.... Χωρίς υπερβολές, απλό, καθημερινό. Αλλά τα παραμύθια είναι για τα παιδιά, για να κοιμούνται και να τρώνε το φαγητό τους. Εμείς μεγαλώσαμε. Δεν μας ταιριάζουν τα παραμύθια! Είναι λίγο αστεία νομίζω. Αν και το γέλιο είναι η άμυνα μου (γιατί μέσα μου κλαίω συνήθως, και έξω μου μη σου πω χαχαχα). Και η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό πολύ γελάω. Τόσο που ανησυχώ.....
Αλλά δεν βαριέσαι..... Αν φτιάξω ένα παραμύθι δεν θα είναι με πριγκήπισσες και βασιλόπουλα, και άσπρα άλογα. Θα είναι πιο κοντά στα στάνταρ μου...... Η μοίρα θα φέρει τα υπόλοιπα.... Ας έρθουν... Γιατί όπως είπα και πριν...... ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ!!!!!! Κοπιάστε......