Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Νοιώθω ντροπή!

Ο ρατσισμός είναι το δόγμα που αναπτύσσεται με σύνδεσμο συγκεκριμένα γνωρίσματα (εθνικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά κ.λπ.) προκειμένου ν΄ αναγάγει μια ομάδα (κοινονικκή, φυλετική, θρησκευτική, ως υπέρτερη άλλων.

Σήμερα για μια ακόμα φορά αισθάνομαι απίστευτη ντροπή σαν άνθρωπος, σαν πολίτης, σαν σκεπτόμενος άνθρωπος. Τα σημερινά γεγονότα εναντίον της ομάδας των μουσουλμάνων που έσπευσαν να προσευχηθούν την ιερή τους μέρα τα βλέπω και κατεβάζω το κεφάλι. Ακούω διάφορα γύρω μου κάθε μέρα. Στο τρένο, στα λεωφορεία, στους δρόμους στις τηλεοράσεις παντού. Παντού λόγια ρατσιστικά, σκέψεις επικίνδυνες για μένα. Νοιώθω ότι ένα κύμα έχει σηκωθεί και απειλεί να καταπνίξει τους μετανάστες που ζουν στη χώρα μας. Και εγώ αυτό δεν μπορώ να το αντέξω, δεν μπορώ να το καταλάβω.
Από πότε οι Έλληνες γίναμε ρατσιστές? Μια ζωή μετανάστες, μια ζωή κατατρεγμένοι, μια ζωή πολεμιστές. Και τώρα? τι άλλαξε στα αλήθεια?
Η ζυγαριά δεν ξέρω προς τα που πρέπει να κλείνει. Για όλα οι ξένοι? για την εγκληματικότητα, για τον φόβο, για την ανασφάλεια? όλα αυτά? Για την ανεργία? πολύ γελάω. Μπορεί να έχουν βάσεις όλα αυτά δεν λέω, και οι δρόμοι να έχουν γίνει ζούγκλα στο κέντρο αλλά δεν έχουμε το δικαίωμα να στιγματίζουμε τους πάντες και τα πάντα. Αντί να κράξουμε την κυβέρνηση που δεν κάνει τίποτα για να καλυτερέψει τη ζωή αυτών που είναι στη χώρα μας, και να κλείσει τα σύνορα για να μην μπουν και άλλοι ταλαίπωροι μετανάστες καθόμαστε και ψηφίζουμε αυτούς που δεν κάνουν τπτ και από την άλλη κάνουμε επιθέσεις σε κόσμο ανυπεράστιστο που απλά θέλει να ασκήσει το αναφαίρετο δικαίωμα του στην προσευχή!!!
Υποτίθεται ότι έχουμε και πολιτισμό την τρέλλα μου μέσα. Σκατά πολιτισμό έχουμε μη χέσω. Ωραίο επίπεδο, αλλά τι λέω? σε μια χώρα με τη μεγαλύτερη διαφθορά τι περιμένεις? όταν ο ένας πάει να βγάλει το μάτι του άλλου έτσι απροκάλυπτα? Αίσχος. Εγώ αισθάνομαι άσχημα γιατί έχω φίλους από ξένες χώρες, από Αλβανία, από Βουλγαρία από Τουρκία, από πολλά μέρη. Και φίλους που ζούσαμε σε διπλανά σπίτια που μεγαλώσαμε μαζί, ή που τους γνώρισα στην πορεία της ζωής μου και μόνο καλά έχω να πω. Δεν είναι όλοι κακοί. Δεν είναι όλοι επικίνδυνοι. Είναι μεγάλη αδικία τα παιδιά τους να αντιμετωπίζουν την κακία και τον κομπλεξισμό των παιδιών που προέρχεται από τους γονείς τους. Και από εκεί προέρχονται τα κακά. Από τους γονείς που δίνουν λάθος πρότυπα στα παιδιά τους. Και δεν μιλάω μόνο για τον φυλετικό ρατσισμό, αλλά και για τον κοινωνικό, που αυτόν και αν δεν ανέχομαι. Ισότητα γαμώ την τρέλλα μου. Δεν κοιτάμε τα μούτρα μας και κράζουμε? Τους ομοφυλλόφυλους, τα κορίτσια και αγόρια που κάνουν το αρχαιότερο επάγγελμα, τις τραβεστί, και ακόμα χειρότερα τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Η μητέρα μου η ίδια ήταν θύμα ρατσισμού λόγω της μερικής αναπηρίας της στο χέρι. Από παιδί μέχρι και τώρα. ΗΜΑΡΤΟΝ.
Γονείς ξεκολλήστε. Σταματήστε να περνάτε τα ηλίθια πρότυπα στα παιδιά σας. Ο κόσμος πρέπει να εξελιχθεί, πρέπει να πάμε μπροστά, η κοινωνία χρειάζεται μια αλλαγή. Και η αλλαγή θα έρθει μόνο μέσα από την αναναίωση. Τη χρειαζόμαστε.
Και ένα μήνυμα σε όλους εκείνους που από τις τηλεοράσεις φωνάζουν υπέρ του ρατσισμού. Ο καιρός γαρ εγγύς, και όλοι σας θα πάρετε αυτό που σας αξίζει. ΑΡΚΕΤΑ!!!!

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

Σαββατόβραδο και ταινιούλα?????

Μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες το τελευταίο διάστημα είναι φυσικά να βλέπω ταινίες. Και όχι μόνο για λόγους μελέτης, αλλά και για λόγους διασκέδασης. Και πραγματικά ανακάλυψα διάφορες αξιόλογες και μη ταινίες τις οποίες πεισματικά αρνιώμουν να δω. Οι ταινίες έχουν γίνει η καθημερινότητα μου. Εξάλλου χουχουλιάζω στο κρεββάτι, χαλαρώνω, ξοδεύω ελάχιστα, παίρνω ότι σκατοφάι υπάρχει (πατατάκια, ποπ κορν και φυσικά ΣΟΚΟΛΑΤΑ) και κάθομαι ώρες, χαζεύω ζαβλακώνω βρε αδερφέ.
Οι ταινίες λοιπόν έχουν γίνει η αγαπημένη μας συνήθεια τα βράδια, και ειδικά τα Σαββατόβραδα. Το Σάββατο, είναι η μέρα για ταινία ότι να ναι!!! χαχαχαχα. Αρκετό προβληματισμό έχουμε όλη την εβδομάδα, αρκετή ένταση, νομίζω ότι μπορούμε να δούμε κάτι διαφορετικό, κάτι ανάλφρο, κάτι αστείο κλπ. Εγώ για σήμερα επέλεξα να δω θριλεράκι. Μεταφυσική δραστηριότητα. Και ναι φίλοι και φίλες μου. Μάπα το καρπούζι, όχι ότι δεν το ήξερα, αλλά περίμενα περισσότερα. Μιας και βγήκε και δεύτερο τρομάρα τους λέω μπας και είναι και της προκοπής. Χάλια λέμε χάλια. Για αυτό και εγώ θα πάω κόντρα στο κατεστημένο και θα προτείνω ταινία. Θα πάω κόντρα στους νόμους του Σαββατόβραδου και θα φωνάξω, όχι ελαφρυά ταινία. Και ιδού η πρόταση μου!
Το μαύρο λιβάδι..... Του Βαρδή Μαρινάκη. Ένας γενίτσαρος ερωτεύται μια μοναχή που έχει δώσει τον όρκο της σιωπής. Η ιστορία μπορεί να σας ακούγεται κοινή, αλλά όχι δεν είναι έτσι, το μυστικό της Ανθής είναι βαθύ και καλά κρυμένο, ανατρεπτικό θα έλεγα. Οι δυο τους ζουν έναν έρωτα πέρα από τη λογική μας. Πέρα από το συντηριτισμό και από τα ταμπού που ακόμα έχουμε στην κοινωνία μας. Ταινία για πραγματικά ανοιχτόμυαλους ανθρώπους που θα την δούν σαν μια καλλιτεχνική πρωτοπορία. Σαν τον ελληνικό κινηματογράφο που προσπαθεί να πάει μπροστά με ποιότητα και δημιουργικότητα. Δείτε την αξίζει τον κόπο.....
ΥΓ: η ψυχή της δουλειάς που θα με κράξει δεν με έκραξε.... χαχαχαχα το ότι με θεωρεί καμένη και δεν πολυεμπιστεύται τη γνώμη μου γιατί μου αρέσει η καταστροφή και τα περίεργα κακό του κεφαλιού του.... Αλλά με τόσο μαλλί που να βρει μυαλό? το πνίξανε οι τρίχες.... χαχαχαχαχα

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Η έννοια του ποιοτικού!!!

Έλειψα για λίγο αλλά επέστρεψα.... Και επέστρεψα για να γράψω για ένα θέμα που πολύ με έχει απασχολήσει.... Η έννοια της ποιότητας.
Τι εστί ποιότητα? Πόσο αντικειμενικοί μπορούμε να είμαστε με την έννοια της ποιότητας? Μιλάμε για την ποιότητα στην τέχνη. Μουσική, τραγούδι, σινεμά, θέατρο, ζωγραφική κλπ...
Καθημερινά, έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους με ποικίλλα γούστα. Όπως όλοι ξέρετε πλέον εργάζομαι σε ένα Video Club. Και μέσω της δουλειάς μου έχω τη δυνατότητα να βλέπω διάφορες ταινίες από διάφορες κατηγορίες. Πάντα οι φίλοι και οι γνωστοί μου έλεγαν ότι βλέπω κατεστραμένες ταινίες. Και ερωτώ, ποιες είναι οι κατεστραμμένες ταινίες? Ποια είναι η βαθυστόχαστη μουσική, ποια τα πολύπλοκα νοήματα? Γιατί πρέπει να βάζουμε ταμπέλες σε όλα, ακόμα και στην τέχνη? Εγώ μουσικός είμαι, και την έννοια της τέχνης την αντιλαμβάνομαι με το δικό μου τρόπο. Τέχνη είναι κάτι γενικό για μένα. Από την απλή ζωγραφιά που θα φτιάξει ένα παιδάκι και θα απεικονίσει την σκέψη και τις δυνατότητες του μέχρι το ποιο δύσκολο μουσικό έργο, μέχρι την πιο δυνατή ταινία, μέχρι το τασάκι που θα δημιουργήσω στο σπίτι.
Και θα ξεκινήσω με τη μουσική. Πολύ γελάω. Εδώ και αν γίνεται ο πανικός. Ρε παιδιά γιατί ο αλληλοσπαραγμός? Όλοι μουσική γράφουν, βαριά ελαφριά, χαρούμενη, κλαψιάρικη, καψούρικη κλπ. Ανάλογα με τη διάθεση έρχεται και η μουσική. Όλα καλοδεχούμενα αν ανοίξουμε το μυαλό και τα αφτιά μας. Παράδειγμα, εμένα προσωπικά ο Θάνος Μικρούτσικος δεν μου αρέσει αδερφέ, κακό είναι? δεν τον αντέχω λέμε, και ειδικά όταν μελοποίησε Καββαδία και κοιτάω κάτι άτομα που τραβάνε τα μαλλιά τους από έκσταση κλπ δεν μπορώ τρελλαίνομαι. Αλλά δεν θα τους κρίνω, εγώ ακούω και Μάκη λέμε.... Και ναι το λέω, και σκυλάδικα ακούω. Και από όλα ακούω, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ποιοτικό.
Και περνάω στις ταινίες. Ναι μου αρέσουν οι πολύπλοκες ταινίες, με νοήματα και προβληματισμό. Τις βλέπω για μένα και όχι για να το παίξω έξυπνη. Ναι θα δω και τις λεγόμενες Αμερικανιές για να χαλαρώσω γιατί και ο πολύς προβληματισμός βλάπτει. Ναι στις ανάλαφρες ταινίες, μας κάνουν να ξεχνιώμαστε από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Αλλά ας δούμε και κάτι άλλο ρε αδερφέ. Τόσες αξιόλογες ταινίες υπάρχουν, δώστε μια ευκαιρία. Και λέω από δω και πέρα να προτείνω μια ταινία.... χαχαχα να κάνω και δουλίτσα! Η πρόταση της ημέρας : Λευκή κορδέλα του Χάνεκε. Χρυσός φοίνικας το 2009 ασπρόμαυρη, γερμανικός σκληρός κινηματογράφος. Ο αυστριακός σκηνοθέτης για μένα δίνει μια πολύ καλή διάσταση στην κοινωνική βία, στο ναζισμό. Δείτε την έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Είμαι και κρυφοκουλτουριάρα η ρουφιάνα, και ας ακούσω κράξιμο το απόγευμα στη δουλειά από μια ψυχή αν διαβάσει.
Σας αφήνω να προβληματιστείτε, να ακούσετε και να δείτε ότι γουστάρετε.... Και επιστρέφω αύριο με νέα πρόταση και νέο θέμα..... μια έννοια λίγο ηλίθεια, όπως σας έχω συνηθίσει...
Γλυκό φιλί σε όλους!!!!